eISSN: 1897-4252
ISSN: 1731-5530
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska/Polish Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Supplements Editorial board Reviewers Abstracting and indexing Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
2/2008
vol. 5
 
Share:
Share:

Editorial

Marian Zembala
,
Tadeusz Orłowski

Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2008; 5 (2): 103-104
Online publish date: 2008/06/20
Article file
- editorial.pdf  [0.05 MB]
Get citation
 
 
W dniach 12–14 czerwca 2008 r. w Warszawie obradował IV Kongres Polskiego Towarzystwa Kardio-Torakochirurgów. Chcielibyśmy podziękować organizatorom za interesujący program kongresu, a uczestnikom za prezentacje najlepszych prac, żywe dyskusje i debaty. Wzorem dobrych europejskich rozwiązań, 15 zgłoszonych na ten Kongres prac z zakresu kardiochirurgii i torakochirurgii, najlepiej ocenionych przez Komitet Naukowy, zostanie opublikowanych na łamach „Kardiochirurgii i Torakochirurgii Polskiej” z zaznaczeniem wyróżnienia pracy. Z perspektywy naszego kongresu, ale także prestiżowych międzynarodowych spotkań naszego środowiska, takich jak: Kongres AATS w San Diego, ISHLT w Bostonie czy ESCVS w Barcelonie, cieszy rosnąca aktywność naukowa polskich kardiochirurgów, torakochirurgów, anestezjologów czy transplantologów. To dobry znak, że się rozwijamy. Przed nami kolejne ważne wydarzenia międzynarodowe i krajowe: spotkanie silnej europejskiej kardiologii (Kongres ESC, Monachium, 1–3.09.2008 r.), kardiochirurgii i torakochirurgii (Kongres EACTS, Lizbona, 15–17.09.2008 r.) i Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Poznań, 25–27.09.2008 r.). Świadectwem aktywności kardiochirurgicznej w Polsce jest przedstawiony w bieżącym zeszycie, z konieczności skrócony, raport Kardiochirurgia Polska 2007. Z raportu wynika, że kardiochirurgia w Polsce zwiększyła swoją aktywność w roku minionym, o czym świadczy 21 815 operacji serca w krążeniu pozaustrojowym, w tym szczególny wzrost widoczny w liczbie operowanych wad nabytych serca (3641), mało inwazyjnych operacji wieńcowych (5323), operacji skojarzonych obejmujących wadę serca i pomostowanie aortalno-wieńcowe (1778), w trudnych operacjach tętniaków aorty (993) czy chirurgicznej ablacji w migotaniu przedsionków (421). Spadek liczby transplantacji serca (73) w Polsce był spowodowany w dużej mierze wydarzeniami medialnymi, w których negatywnymi bohaterami byli częściej politycy niż lekarze. Nasze środowisko dokumentując w raporcie wyniki leczenia kardiochirurgicznego w roku ubiegłym, zarówno pod względem jakościowym, jak i ilościowym, dowodziło nie tylko samym zainteresowanym, ale także i opinii publicznej, że medialna dezinformacja była i jest czyniona głównie z przyczyn pozamedycznych, wszystko jedno, czy problem dotyczy transplantacji narządów czy operacji dzieci poza granicami kraju. Dotyczy to również programu transplantacji płuc, który dynamicznie rozwija się w Zabrzu, mechanicznego wspomagania krążenia (Warszawa, Zabrze, Gdańsk), jak i rozwoju ilościowego i jakościowego operacji hypoplazji lewego serca, wykonywanych z wielkim powodzeniem w kraju zarówno w Łodzi, jak i Krakowie. Oddajemy naszym Czytelnikom nowy zeszyt „Kardiochirurgii i Torakochirurgii Polskiej”. Lekturę proponujemy rozpocząć od Forum Ekspertów i artykułu o przyszłości kardiochirurgii, napisanego przez uznanego i kreatywnego kardiochirurga – prof. J. Bonattiego z Innsbrucka, Austria. Oczywiste jest, że przyszłość nie tylko kardiochirurgii czy torakochirurgii, ale całej medycyny w każdym kraju zależy od wielu uwarunkowań, między innymi medycznych, ekonomicznych, organizacyjnych i prawnych. Nie zmienia to faktu, że decydującą rolę w procesie przemian odgrywają i zawsze będą odgrywać ludzie. To w największym stopniu od nas zależy przygotowanie naszych zespołów do nowych zadań i wyzwań. Dlatego na łamach kwartalnika wznawiamy dyskusję nad przyszłością i rozwojem programu naszej specjalności. Dobrym punktem odniesienia w tej dyskusji może być sprawdzony, opublikowany w niniejszym zeszycie model kanadyjski, uważany obecnie za najbardziej nowoczesny, obok brytyjskiego i amerykańskiego. W roku 2009 zamierzamy wprowadzić w Polsce nowy rozszerzony program naszej specjalizacji, który lepiej niż obecny przygotuje młodego, zdolnego i pracowitego rezydenta, specjalizującego się w kardiochirurgii, torakochirurgii, do nowych zadań i coraz trudniejszego pacjenta. Wielką pomocą w poprawie jakości uzyskiwanych w Polsce wyników leczenia w zakresie kardiochirurgii, torakochirurgii, transplantologii, intensywnej terapii, kardiologii i kardiochirurgii doświadczalnej jest cykl prac oryginalnych, które publikowane są w obecnym zeszycie „Kardiochirurgii i Torakochirurgii Polskiej” i które gorąco polecamy naszym Czytelnikom. Korzystajmy z tych doświadczeń, komentujmy je na łamach naszego czasopisma, stymulujmy się wzajemnie do lepszych rozwiązań, krótko mówiąc, działajmy jeszcze aktywniej, skuteczniej, lepiej. Przed nami kolejny krok w rozwoju – od 1 lipca 2008 r. zostanie wprowadzony przez Narodowy Fundusz Zdrowia nowy sposób rozliczania świadczeń poprzez tzw. jednorodne grupy pacjentów (JGP). System ten kraje Europy Zachodniej i USA wprowadziły znacznie wcześniej, bo już w latach 90. ubiegłego wieku, systematycznie i metodycznie go modyfikując. System JGP w Polsce wzorowany jest najbardziej na brytyjskim. Pozwala dużo precyzyjniej zdefiniować naszego pacjenta wg międzynarodowych kodów rozpoznań (ICD-10), lepiej niż dotychczas dokumentować współistniejące obciążenia, istotnie utrudniające proces leczenia i wpływające na jego koszty oraz wykonane przez świadczeniodawcę konkretne procedury medyczne (wg ICD-9), uznając je za „produkt” (chorego przepraszamy za przyjęte określenie ekonomiczne), za który płatnik będzie płacił. Zwracamy uwagę, że system ten po poprawkach naniesionych dwu-, trzykrotnie w okresie minionych kilku miesięcy przez poszczególnych ekspertów, także tych reprezentujących nasze środowisko, po analizie pilotażowej prowadzonej systematycznie i dokładnie nie tylko w szpitalach, na oddziałach realizujących świadczenia, ale także w skali kraju (Ministerstwo Zdrowia, centrala NFZ) i regionu (oddziały NFZ) może przyczynić się do poprawy efektywności leczenia. Jeżeli jednak pozostawimy wprowadzanie nowego systemu JGP tylko dyrektorom szpitali, bez codziennego systemowego włączania leczących, wówczas dużo trudniej będzie o korzystne rozwiązania, zwłaszcza w szpitalach publicznych, gdzie w świadomości wielu osób funkcjonuje mocno zakorzeniony archaiczny model podziału na „my” i „oni”. Zdecydowanie zachęcamy do zmiany takiej postawy, wówczas dużo szybciej nie tylko chory, ale i szpital, oddział, zespół leczący staną się beneficjentami nowego systemu. Od kilkudziesięciu lat czerwiec każdego roku to dla większości z nas – kardiologów, kardiochirurgów – obowiązkowy udział w Konferencji Kardiologicznej we Włocławku, czyli odwiedziny prof. dra hab. Stanisława Sterkowicza. Z całą pewnością Konferencje Kardiologiczne we Włocławku, organizowane co roku w latach 1981–2007 z pomocą Włocławskiego Towarzystwa Naukowego, należą do bardzo potrzebnych. Podczas tych konferencji spotykaliśmy się z lekarzami klinicystami, naukowcami, ale praktykami zarazem. Razem dyskutowaliśmy o nowościach w medycynie, wysłuchując jednocześnie uwag słuchaczy, praktyków. Przyjeżdżaliśmy z całej Polski, aby dzielić się wzajemnym doświadczeniem, wspólnie wypełniać naszą zawodową misję. Przy okazji poznawaliśmy lepiej, pełniej osobowość, działalność medyczną, społeczną, literacką i wielką pasję samego Gospodarza – prof. dra hab. n. med. Stanisława Sterkowicza. Te spotkania wzbogacały nas wewnętrznie, czyniły lepszymi, bardziej wrażliwymi społecznie, uczyły nie tylko medycyny, ale znacznie szerszej wiedzy o człowieku w jego dziejowych i historycznych uwarunkowaniach. Uczyliśmy się tu na nowo tolerancji i wybaczania. Osobowość prof. Sterkowicza przywracała nam wiarę w pamięć, tradycje i wielkie możliwości, także pojedynczego człowieka. Dlatego polecam artykuł naszego Profesora z Włocławka, z ducha światłego Europejczyka, który pomimo ukończenia w dniu 21 marca 85 lat pozostaje dla nas wzorem lekarza, nauczyciela akademickiego, społecznika, który pomaga nam przełamywać polskie mity i uprzedzenia. Kochamy go wszyscy za to, że jest, za to, że stale przywraca wartość zawodu lekarza. Dziękujemy Profesorze! Ad multos annos.
Copyright: © 2008 Polish Society of Cardiothoracic Surgeons (Polskie Towarzystwo KardioTorakochirurgów) and the editors of the Polish Journal of Cardio-Thoracic Surgery (Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska). This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.