Od redakcji
Forum młodych chirurgów

Wielkim zaszczytem jest dla mnie zaproszenie, które otrzymałem od redaktora naczelnego Kardiochirurgii i Torakochirurgii Polskiej, prof. Mariana Zembali, do współpracy przy redagowaniu nowego działu w naszym czasopiśmie – Forum Młodych Chirurgów. Będziemy się starali, aby było to Forum wymiany informacji niezbędnych każdemu młodemu chirurgowi, szkolącemu się w kardio- bądź torakochirurgii. Chciałbym rozpocząć dyskusję na najważniejsze dla nas tematy, np. programów specjalizacji i sposobów ich realizacji oraz perspektyw i wyzwań, jakie przed nami stoją. Zachęcam do nadsyłania listów, które będziemy publikować na łamach pisma. W dziale tym będziemy także zamieszczać prace oryginalne, które otrzymały pozytywne recenzje i których pierwszym autorem jest osoba będąca w trakcie realizacji programu specjalizacji. W niniejszym numerze publikujemy 2 artykuły dotyczące systemu szkolenia kardio- i torakochirurgów w Wielkiej Brytanii. Z uwagi na otwarty rynek pracy oraz bardzo przyjazny dla obcokrajowców system szkolenia, kraj ten stał się dla młodych polskich lekarzy bardzo atrakcyjny. Doktor Heyman Luckraz (Cardiff) opisuje w zwięzły i syntetyczny sposób program szkolenia w kardio- i torakochirurgii. Doktor Adam Szafranek (Cardiff), który miał okazję bardzo dokładnie poznać ten system, opisuje wszystkie jego wady i zalety. Po wstąpieniu naszego kraju do Unii Europejskiej rozgorzała dyskusja na temat wyjazdów młodych lekarzy do krajów członkowskich w poszukiwaniu pracy. Nie jest to wcale łatwe i proste, jakby się z pozoru mogło wydawać. Pomimo wszelkich ułatwień, jakie gwarantuje Unia Europejska i wielu potencjalnych korzyści, szczególnie finansowych, decyzja o pozostaniu na stałe w obcym państwie jest niezwykle trudna. Zupełnie inaczej jest, jeżeli chodzi o roczne lub kilkuletnie wyjazdy szkoleniowe. Osobiście uważam i myślę, że moje poglądy nie są odosobnione, że szkolenie w zagranicznej klinice powinno stać się obecnie niezbędnym elementem realizacji programu specjalizacji i zdobywania doświadczenia zawodowego. Nie uważam, że poziom naszej kardio- i torakochirurgii odbiega od standardów europejskich. Wręcz przeciwnie, nasze oddziały niejednokrotnie świadczą usługi na o wiele wyższym poziomie niż niejeden oddział w Europie Zachodniej. Zagraniczne staże uczą przede wszystkim innego spojrzenia, innych schematów postępowania, otwierają oczy na wiele dotychczas niezauważanych problemów. Trafiając do innego oddziału uczymy się współpracy w zupełnie nowym zespole, nie zawsze nastawionym przyjaźnie, gdzie panują zasady ostrej konkurencji. Ogromną i niemożliwą do przecenienia zaletą takich staży szkoleniowych jest zawieranie nowych znajomości i przyjaźni. Podczas stażu, jaki odbyłem w klinice kardio- i torakochirurgicznej Uniwersytetu w Leiden (Holandia) spotkałem Arie Pieter Kappeteina, z którym miałem przyjemność pracować. To on, wraz z prof. Robertem Dion, namówił mnie w 2000 r. do wstąpienia do Europejskiego Towarzystwa Kardio- i Torakochirurgicznego (EACTS). Później poznałem Deirdre Watson, która była moim pierwszym przewodnikiem po EACTS i uczyła mnie postępowania i zachowania w Towarzystwie. Dzięki dalszej pracy dla EACTS zostałem zaproszony do EACTS Junior Committee, a potem do EACTS Surgical Training and Manpower Committee. Obawiam się, że niezwykle trudno byłoby mi tego dokonać nie opuszczając kraju. Jestem niezwykle wdzięczny mojemu szefowi, prof. Stanisławowi Wosiowi, który zawsze dbał o to, aby wszyscy asystenci uczyli się kardiochirurgii w dobrych klinikach europejskich, i który już na samym początku mojej kariery podjął decyzję o moim szkoleniu u prof. Diona. Dla większości osób jest to moment zwrotny w karierze. Należy tylko umieć wykorzystać tę okazję! Cała nasza kariera zawodowa jest wypadkową ciężkiej pracy i przypadku. Musimy przy tym być otwarci na świat, dużo podróżować, a tym samym mieć okazję do poznawania ciekawych ludzi.