Pleuropericardial window enhances surgery on beating heart – haemodynamic evidence

Cel: Celem niniejszej pracy było zbadanie skuteczności technik służących zminimalizowaniu kompresji prawego serca oraz uzyskaniu lepszego uwidocznienia naczyń tylnej ściany podczas chirurgii serca.

Materiał i metody: Badaniem objęto 88 planowych pacjentów małego ryzyka z chorobą wielonaczyniową obejmującą gałęzie okalające. Wszystkich pacjentów przeanalizowano pod kątem zmian w parametrach hemodynamicznych. Pacjentów podzielono na trzy grupy. W grupie I (25 pacjentów) pomiarów dokonano po uwidocznieniu tylnej ściany za pomocą okna osierdziowo-opłucnego w pozycji Trendelenburga. W grupie II

(35 pacjentów) pomiarów dokonano po uwidocznieniu tylnej ściany przy zastosowaniu trzech metod stabilizacji i uwidaczniania: Octopus, Starfish oraz szwy osierdziowe (deep pericardial sutures). W grupie III (28 pacjentów) pomiarów dokonano po uwidocznieniu tylnej ściany za pomocą okna osierdziowo-opłucnego, w pozycji Trendelenburga i przy wsparciu inotropowym.

Wyniki: We wszystkich trzech grupach największe zmiany zaobserwowano podczas uwidocznienia tylnej ściany: znaczną redukcję średniego ciśnienia tętniczego, wskaźnika objętości wyrzutowej i wskaźnika sercowego oraz wzrost ciśnienia w prawym przedsionku. Ułożenie w pozycji Trendelenburga oraz otwarcie prawej opłucnej spowodowało wzrost średniego ciśnienia tętniczego, wskaźnika objętości wyrzutowej oraz wskaźnika sercowego przy uwidocznionej tylnej ścianie.

Wnioski: Okno osierdziowo-opłucne w połączeniu z manewrem Trendelenburga może zredukować kompresję prawej komory oraz upośledzenie hemodynamiczne podczas anastomozy naczyń tylnej ściany. Ta prosta technika usprawnia operacje na bijącym sercu.