Olaparib poprawia wyniki leczenia raka piersi
Autor: Marta Koblańska
Data: 07.07.2017
Źródło: ASCO 2017/KS
Zgodnie z wynikami nowego badania, przedstawionymi na tegorocznym kongresie ASCO w Chicago (abs. LBA4), leczenie inhibitorem PARP olaparibem wydłuża przeżycie wolne od progresji choroby (progression-free survival, PFS) i poprawia jakość życia (quality of life, QoL) u chorych na HER2-ujemnego raka piersi z przerzutami i z obecnością mutacji w genie BRCA.
Olaparib był ogólnie dobrze tolerowany, a u mniej niż 5% chorych przerwano leczenie z powodu toksyczności. Ponadto działania niepożądane stopnia 3. lub wyższego występowały rzadziej niż w przypadku chemioterapii.
Olaparib hamuje mechanizmy naprawy DNA w komórce. Komórki nowotworowe z obecnością mutacji w genie BRCA są szczególnie podatne na leczenie inhibitorami PARP. Lek jest juz obecnie zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych do leczenia chorych na raka jajnika z obecnością mutacji w genie BRCA.
Do badania włączono 302 chore z wrodzonymi mutacjami w genie BRCA, z rakiem piersi z przerzutami, wykazującym ekspresję receptora hormonalnego lub potrójnie ujemnym (negatywny wynik oznaczenia ekspresji receptora estrogenowego, progesteronowego i HER2). Wszystkie chore otrzymywały do 2 linii wcześniejszej chemioterapii z powodu raka piersi z przerzutami. Chore z rakiem z dodatnią ekspresją receptora hormonalnego otrzymywały leczenie hormonalne.
Chore otrzymywały olaparib lub standardową chemioterapię (kapecytabinę, winorelbinę lub erybulinę) do progresji choroby lub wystąpienia ciężkich działań niepożądanych. Po okresie obserwacji z medianą 14 miesięcy PFS było o 2,8 miesiąca dłuższe, a ryzyko progresji choroby lub zgonu o 42% mniejsze w grupie otrzymującej olaparib w monoterapii w porównaniu z chemioterapią. Czas do drugiej progresji choroby był także dłuższy u chorych leczonych olaparibem. Obiektywny odsetek odpowiedzi (objective response rate, ORR) był większy w grupie chorych leczonych olaparibem (60%) niż w grupie otrzymującej chemioterapię (29%).
Ciężkie działania niepożądane były rzadsze w grupie leczonej olaparibem (37%) niż w grupie otrzymującej chemioterapię (50%). Jakość życia związana ze stanem zdrowia była statystycznie istotnie lepsza w grupie leczonej olaparybem.
Kolejne badania prowadzone w przyszłości będą obejmowały leczenie skojarzone inhibitorami PARP z chemioterapią, a inhibitory PARP będą prawdopodobnie wcześniej stosowane w chorobie przerzutowej lub w leczeniu adjuwantowym.
Olaparib hamuje mechanizmy naprawy DNA w komórce. Komórki nowotworowe z obecnością mutacji w genie BRCA są szczególnie podatne na leczenie inhibitorami PARP. Lek jest juz obecnie zarejestrowany w Stanach Zjednoczonych do leczenia chorych na raka jajnika z obecnością mutacji w genie BRCA.
Do badania włączono 302 chore z wrodzonymi mutacjami w genie BRCA, z rakiem piersi z przerzutami, wykazującym ekspresję receptora hormonalnego lub potrójnie ujemnym (negatywny wynik oznaczenia ekspresji receptora estrogenowego, progesteronowego i HER2). Wszystkie chore otrzymywały do 2 linii wcześniejszej chemioterapii z powodu raka piersi z przerzutami. Chore z rakiem z dodatnią ekspresją receptora hormonalnego otrzymywały leczenie hormonalne.
Chore otrzymywały olaparib lub standardową chemioterapię (kapecytabinę, winorelbinę lub erybulinę) do progresji choroby lub wystąpienia ciężkich działań niepożądanych. Po okresie obserwacji z medianą 14 miesięcy PFS było o 2,8 miesiąca dłuższe, a ryzyko progresji choroby lub zgonu o 42% mniejsze w grupie otrzymującej olaparib w monoterapii w porównaniu z chemioterapią. Czas do drugiej progresji choroby był także dłuższy u chorych leczonych olaparibem. Obiektywny odsetek odpowiedzi (objective response rate, ORR) był większy w grupie chorych leczonych olaparibem (60%) niż w grupie otrzymującej chemioterapię (29%).
Ciężkie działania niepożądane były rzadsze w grupie leczonej olaparibem (37%) niż w grupie otrzymującej chemioterapię (50%). Jakość życia związana ze stanem zdrowia była statystycznie istotnie lepsza w grupie leczonej olaparybem.
Kolejne badania prowadzone w przyszłości będą obejmowały leczenie skojarzone inhibitorami PARP z chemioterapią, a inhibitory PARP będą prawdopodobnie wcześniej stosowane w chorobie przerzutowej lub w leczeniu adjuwantowym.
