Opieka duchowa na oddziale intensywnej terapii

Praca ma na celu opisanie realnych możliwości stosowania opieki duchowej na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT) w Polsce. Pacjenci chorzy krytycznie oraz ich rodziny, stając w obliczu cierpienia i śmierci, potrzebują źródła pocieszenia i nadziei. Opieka duchowa ma na celu przyniesienie im ulgi poprzez odpowiedź na ich potrzeby duchowe. Przegląd piśmiennictwa naukowego wskazuje na pozytywne efekty stosowania opieki duchowej na OAiIT. Poprawia ona jakość życia chorych, satysfakcję z opieki medycznej, a nawet zapobiega wystąpieniu lub łagodzi negatywne psychiczne następstwa hospitalizacji. Działa korzystnie również na pracowników OAiIT: na ich motywację, wydajność pracy, samopoczucie, zmniejsza ryzyko wypalenia zawodowego. Podstawowa opieka duchowa możliwa do stosowania na co dzień przez każdego lekarza OAiIT to nic innego niż sposób zachowania się wobec pacjenta: dostrzeżenie w nim osoby, która ma swoją godność, historię, osobowość, przekonania, obawy i nadzieje. Jeżeli stres związany z chorobą doprowadził do kryzysu egzystencjalnego – personel OAiIT może poprosić o konsultację kapelana szpitalnego. Lekarz może udzielić przytomnemu choremu wsparcia poprzez nawiązanie z nim relacji: okazać zainteresowanie, współczucie i troskę. Niektórzy badacze postulują, aby zadawać pytanie o kwestie duchowe każdemu przyjętemu pacjentowi. Jeżeli wiara jest dla chorego czymś ważnym, to należy umożliwiać mu korzystanie z zasobów religijnych, co wymaga współpracy z kapelanem szpitalnym. W artykule omówiono sposób działania duszpasterstwa szpitalnego w Polsce i na świecie. Opisano także sposób kształcenia kapelanów za granicą oraz zakres ich zadań i wykonywanych czynności.