Opieka nad dziećmi i młodzieżą chorymi na cukrzycę – aktualne problemy

Cukrzyca insulinozależna, zwana również cukrzycą typu 1, zaliczana jest do najczęściej występujących chorób wieku rozwojowego w społeczeństwach krajów wysoko rozwiniętych. Chorują na nią zarówno dzieci i młodzież, jak i ludzie dorośli. Przyjmuje się, że ok. połowa przypadków cukrzycy insulinozależnej ujawnia się przed 15. rokiem życia.




Opieka nad pacjentem chorym na cukrzycę jest problemem złożonym. W ośrodkach, w których sprawowana jest ona na współcześnie wymaganym poziomie organizują ją zespoły terapeutyczne złożone z lekarza diabetologa, pielęgniarki, dietetyka i psychologa. Przebieg choroby, w naturalnej historii swojego rozwoju, angażuje w opiekę nad pacjentem również innych specjalistów, których zadaniem jest profilaktyka przeciw najgroźniejszym powikłaniom choroby oraz ich leczenie. Z pacjentem chorym na cukrzycę styka się w równym stopniu: okulista, nefrolog, neurolog, chirurg, kardiolog, seksuolog oraz psychiatra.
Wg danych epidemiologicznych na cukrzycę insulinozależną w 1994 r. chorowało na świecie 11,5 mln ludzi. Prognozy długoterminowe przewidują zwiększenie tej liczby w latach 2000 i 2010 odpowiednio do 18,1 i 23,7 mln. W odniesieniu do Polski liczby te wskazują na wzrost zachorowań z 137 tys. do 205 i 273 tys. w analogicznych latach.
Wskaźnik zapadalności na cukrzycę insulinozależną w populacji wieku rozwojowego do lat 14 w Polsce wykazuje różnice regionalne i waha się w ciągu ostatnich lat od 5,0/100 tys. w makroregionie lubelskim i 6,18/100 tys. w województwie rzeszowskim do 9,2/100 tys. w województwie gdańskim i regionie łódzkim, wykazując stały, systematyczny wzrost w kolejnych latach. Dokładne badania epidemiologiczne prowadzone w regionie łódzkim (wg dawnego podziału administracyjnego kraju są to województwa: łódzkie, skierniewickie, piotrkowskie i sieradzkie) wykazały systematyczny wzrost zapadalności na cukrzycę insulinozależną wśród populacji wieku rozwojowego do lat 14 z 4,9/100 tys. w 1983 r. do 9,2/100 tys. w 1997 r. Cukrzyca insulinozależna w populacji wieku rozwojowego ujawnia się najczęściej w okresie przedpokwitaniowym i w okresie pokwitania, częściej u dziewcząt, przy najniższej zachorowalności w miesiącach letnich i najwyższej na przełomie jesieni i zimy. Zwraca uwagę przesuwanie się granicy wieku zachorowań wśród dzieci na lata wcześniejsze.

Przeprowadzona w 1997 r. próba szacunkowego określenia liczby dzieci zarejestrowanych w 21...


Pełna treść artykułu...