Optymalizacja insulinoterapii cukrzycy

Leczenie insuliną odznacza się szczególnymi cechami: ratuje życie i umożliwia uzyskanie poprawy zdrowia, musi być nieustannie dostosowywane do zmiennych potrzeb chorego oraz nie powinno wywoływać działań niepożądanych.








Rodzaje insulinoterapii


Zależnie od typu cukrzycy insulinoterapia spełnia 2 podstawowe zadania:

- jest naturalną substytucją bezwzględnego niedoboru insuliny u osób z cukrzycą typu 1 i u osób z cukrzycą w następstwie pankreatektomii,

- uzupełnia niedobór insuliny endogennej i przyczynia się do przezwyciężenia insulinooporności u osób z cukrzycą typu 2 i w niektórych rodzajach cukrzycy wtórnej.

Wybierając sposób insulinoterapii, należy uwzględnić:

- potrzeby metaboliczne wynikające z indywidualnych cech patofizjologicznych cukrzycy,

- styl życia chorego,

- cele leczenia (u dzieci, młodzieży i osób młodych dąży się do uzyskania prawie normoglikemii, u osób w wieku podeszłym wystarczające jest utrzymanie glikemii poniżej progu nerkowego),

- możliwości techniczne – rodzaj preparatów insuliny, sprzęt do ich wstrzykiwania,

- stosunek kosztów do korzyści przy uwzględnieniu przede wszystkim korzyści medycznych i ludzkich – dla pacjenta.

W praktyce wyróżnia się 2 rodzaje insulinoterapii:

- konwencjonalną – najczęściej są to 2 wstrzyknięcia w ciągu doby mieszaniny insuliny szybko działającej i insuliny o przedłużonym działaniu,

- czynnościową z wytworzeniem stężenia podstawowego i prandialnego insuliny za pomocą wielokrotnych wstrzyknięć tego hormonu.
Osoby zdrowe wydzielają insulinę w sposób ciągły, zapewniający stałe, podstawowe stężenie insuliny w surowicy między posiłkami i w nocy oraz w sposób reaktywny, poposiłkowy, kształtujący szybkie i krótkie stężenia insuliny, odpowiednie do poposiłkowej hiperglikemii. Sprawiają one, że poposiłkowa hiperglikemia u osób zdrowych jest krótkotrwała i nie przekracza progu nerkowego. Naśladowanie fizjologicznego, dobowego profilu zmian w wydzielaniu insuliny przez komórki β wysp trzustkowych i odpowiednich zmian w regulacji aktywności tego hormonu powinno być nadrzędnym celem leczenia insuliną.

Szczególną cechą każdej dobrej insulinoterapii powinna być elastyczność, skuteczne indywidualne przystosowanie do zmiennych potrzeb pacjenta....


Pełna treść artykułu...