Osteoporoza – epidemiologia, patogeneza, diagnostyka i leczenie

Osteoporoza na całym świecie stanowi coraz większy problem. Światowa Organizacja Zdrowia zalicza ją, razem z zawałem serca, rakiem i udarem mózgu, do głównych chorób, których rozwój zależy od trybu życia.



Pomijając czynniki genetyczne i skłonności dziedziczne, można mieć duży wpływ na jej powstanie. Postęp cywilizacji i związana z nim zmiana sposobu i jakości odżywiania się, a także stylu życia ma duży wpływ na częstość występowania osteoporozy. Brak aktywności ruchowej, związany z powszechnym dostępem do komunikacji, rozwój udogodnień elektroniki, sprzętu audio-video, komputeryzacja szeroko pojętego gospodarstwa domowego, ruchome schody, chodniki, windy i inne ograniczenia aktywności fizycznej, a także dobrobyt i zła dieta są cechami charakteryzującymi współczesne społeczeństwo.

Coraz większa wykrywalność tego schorzenia wiąże się także z dłuższą średnią życia zarówno kobiet, jak i mężczyzn (co jest wynikiem osiągnięć medycyny) oraz ze wzrostem populacji osób starszych. W Polsce ponad 25 proc. populacji po 50. roku życia jest zagrożone złamaniami osteoporotycznymi, a złamania nasady bliższej kości udowej stanowią 9 proc. przyczyn hospitalizacji na oddziałach ortopedycznych.
Postęp medycyny niesie ze sobą ogromną ilość nowych preparatów stosowanych w leczeniu chorób różnych narządów i układów, które jako działanie uboczne powodują zmniejszenie gęstości kości, przez co kość staje się porowata i cienka, co może dać początek osteoporozie.

Na podstawie badań epidemiologicznych można stwierdzić, że ilość następstw, jakimi są złamania kości, nieustannie rośnie. Wiąże się to z coraz większymi nakładami finansowymi na opiekę nad chorymi, którzy cierpią i są pozbawieni samodzielności. Rosną również koszty leczenia.
Typowe złamania kości w osteoporozie to:
- złamania szyjki kości udowej,
- złamania trzonów kręgów (głównie odcinka piersiowego i lędźwiowego),
- złamania części dystalnej kości promieniowej (typ Collesa).

Złamanie szyjki kości udowej to najcięższe powikłanie osteoporozy. Od 5 do 20 proc. chorych umiera w ciągu pierwszego roku po złamaniu, a 50 proc. spośród tych, którzy przeżyli, ma znaczne, często trwałe kalectwo. U ok. 40 proc. dochodzi do powikłań ze strony układu moczowego, sercowo-naczyniowego, oddechowego, centralnego układu nerwowego, zmian septycznych i odleżyn. Coraz większą uwagę zaczyna się więc zwracać na...


Pełna treść artykułu...