Ostra duszność krtaniowa

Duszność jest to subiektywne odczucie chorego, określane jako brak tchu, powietrza, trudności w oddychaniu. Obiektywnie stan ten manifestuje się przyspieszonym i pogłębionym oddychaniem, z nasilonym udziałem pomocniczych mięśni oddechowych. Zależnie od okoliczności wystąpienia rozróżnia się duszność wysiłkową i spoczynkową. Skrajną postacią duszności jest asfiksja – ostra niewydolność oddechowa. Niedrożność dróg oddechowych powyżej rozdwojenia tchawicy, której towarzyszy świst krtaniowy (stridor) wymaga natychmiastowego rozpoznania różnicowego z przyczynami pozakrtaniowymi duszności (tab. 1.).






Obecność zwężenia powyżej szpary głośni (górne piętro krtani) przejawia się świstem krtaniowym podczas wdechu, a głos zwykle jest prawidłowy. Świst krtaniowy o charakterze wdechowym lub wdechowo-wydechowym z jedn^oCzesnym zaburzeniem głosu, tworzy się przy zwężeniu na poziomie głośni (środkowe piętro krtani). Zwężenia podgłośniowe (dolne piętro krtani) i w obrębie tchawicy dają świst krtaniowy wdechowo-wydechowy, przerywany suchym, tzw. szczekającym kaszlem, przy zachowanym czystym głosie. Niedrożność dróg oddechowych poniżej rozwidlenia tchawicy, gdy jest jednostronna nie powoduje ostrej niewydolności oddechowej (ryc. 1.).



Etiologia


Duszność krtaniowa u dzieci i dorosłych powinna być rozpatrywana oddzielnie, ze względu na:
a) odmienną budowę anatomiczną:
– małe rozmiary krtani,
– obecność wiotkiej tkanki łącznej w okolicy podgłośniowej,
– wysokie położenie krtani względem kręgosłupa,
b) inne czynniki etiologiczne.
U dzieci przeważa etiologia zapalna, wady wrodzone i ciała obce (tab. 2.), a u dorosłych przeważa etiologia nowotworowa, jatrogenna i urazowa (tab. 3.).


Zaburzenia rozwojowe:

– wrodzona wiotkość chrząstek krtani – stanowi 60 proc. zaburzeń rozwojowych i jest najczęstszą przyczyną zaporowej niewydolności oddechowej noworodków i niemowląt. Podczas wdechu wiotki szkielet chrzęstny krtani ulega zapadaniu się, co przejawia się świstem krtaniowym. Rokowanie jest pomyślne, ponieważ objawy ustępują zwykle samoistnie ok. 12.–16. mies. życia. W rzadkich przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne, polegające na usunięciu fragmentów fałdów nalewkowo-nagłośniowych przy użyciu lasera;


–...


View full text...