ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
4/2008
vol. 11
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Ostre i przewlekłe zakażenia dróg moczowych – diagnostyka i leczenie

Jacek Przybyła
,
Marek Sosnowski

Przew Lek 2008; 4: 71-77
Data publikacji online: 2008/09/26
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 
Zakażenie układu moczowego to potwierdzona obecność drobnoustrojów w obrębie dróg moczowych, które wywołują zapalenie błony śluzowej dróg moczowych. Zakażenie układu moczowego może dotyczyć także miąższu nerek czy ściany pęcherza moczowego. Najczęstszymi patogenami bakteryjnymi wykrywanymi w układzie moczowym są: Escherichia coli (nawet do 90% zakażeń), Klebsiella, Enterococcus faecalis i Staphylococcus saprophyticus. Wśród zakażeń szpitalnych dominuje Escherichia coli, pozostałe patogeny to: Acinetobacter, Serratia i Providencia. Do objawów zakażenia w obrębie dolnych dróg zalicza się: częstomocz, parcia naglące, bóle podbrzusza, uczucie pieczenia w pęcherzu i pieczenie w cewce moczowej podczas mikcji, a także podwyższoną temperaturę ciała. W przypadku zakażenia górnych dróg moczowych, oprócz wymienionych wyżej dolegliwości, chory może zgłaszać dodatkowo lub tylko nasilenie takich dolegliwości, jak bóle w okolicach lędźwiowych, mdłości i wymioty. W celu potwierdzenia zakażenia należy wykonać posiew moczu. Badania laboratoryjne obejmują posiew moczu, badanie ogólne moczu, liczbę krwinek białych w morfologii krwi, białko C-reaktywne (CRP), poziom mocznika i kreatyniny, natomiast badania obrazowe: badanie ultrasonograficzne układu moczowego i RTG przeglądowe jamy brzusznej. Często niezbędne jest wykonanie urografii, cystografii mikcyjnej oraz uretrografii. Wśród wielu podziałów zakażeń dróg moczowych najważniejsze to: zakażenia dolnych lub górnych dróg moczowych, ostre i nawrotowe oraz proste i powikłane.

Urinary tract infections involve confirmed presence of microorganisms, which cause inflammation of the urinary tract mucosa. They also include interstitial infections: nephritis or cystitis affecting the bladder wall. The most common bacterial pathogens include: Escherichia coli (up to 90% of infections), Klebsiella, Enterococcus, Staphylococcus saprophyticus. Among hospital infections, Escherichia coli is predominant. Other bacteria include: Acinetobacter, Pseudomonas areuginosa, Serratia, Providencia. The symptoms of lower urinary tract infections include pollakiuria, urgency, hypogastric pains, and itching sensations inside the urinary bladder, or in the urethra during miction. They may also be accompanied by elevated body temperature. In the case of upper urinary tract infections, the patient may report, either in addition to the aforementioned signs, or separately, aggravation of such symptoms as pains in the lumbar region and vomiting. Urine culture is the test confirming the presence of an infection. Laboratory investigations include urine culture, urinalysis, white blood cell count, CRP, urea and creatinine levels. Imaging diagnostics consists of ultrasound scan of the urinary tract, X-ray of the abdominal cavity, and often also urography, miction cystography and ureterography. Among many different classifications of infections, the most important are differentiations between those of the lower and upper urinary tract, acute and recurrent, and simple and complicated.
słowa kluczowe:

układ moczowy, zakażenia układu moczowego, diagnostyka, leczenie

© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.