Otyłość – niektóre aspekty epidemiologiczne i rokownicze

Według szacunkowych danych 50–65% populacji ma nadmierną masę ciała. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oficjalnie uznała otyłość za stan wymagający leczenia, przewlekły, związany ze zwiększoną śmiertelnością, sprzyjający rozwojowi innych schorzeń. Najnowsze badania dowodzą, że tkanka tłuszczowa, szczególnie trzewna, jest także gruczołem wydzielania wewnętrznego, produkującym wiele substancji aktywnych. Częstsze występowanie chorób układu krążenia u osób otyłych tłumaczy się wieloma mechanizmami. Jednym z nich jest podklinicznie przebiegający przewlekły proces zapalny. Brzuszna lokalizacja tkanki tłuszczowej ma znacznie poważniejsze konsekwencje niż lokalizacja podskórna. Otyłość brzuszna jest 2. co do częstości kardiometabolicznym czynnikiem ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego, cukrzycy typu 2 oraz incydentów sercowo-naczyniowych. Zakrojona na szeroką skalę profilaktyka oraz właściwa terapia osób już dotkniętych otyłością może przynieść globalne zmniejszenie ryzyka występowania incydentów sercowo-naczyniowych.

According to estimates about 50-65% of the adult population is overweight or obese. The WHO officially declared obesity to be a chronic, treatable state, connected with increased mortality, and promoting development of other diseases. Adipose tissue, especially abdominal, is an endocrine gland producing several active substances. There are several mechanisms explaining higher cardiovascular morbidity among the obese population – one of these is the chronic inflammatory response. There is no doubt that abdominal rather than subcutaneous adipose tissue deposits are connected with higher cardiovascular risk. Abdominal obesity is the second most important cardio-metabolic risk factor of myocardial infarction, diabetes mellitus type 2 and cardiovascular events. Active prevention and proper treatment of obesity may result in lowering the risk of cardiovascular incidents.