Otyłość sarkopeniczna

Otyłość sarkopeniczna to narastający problem w starzejącym się społeczeństwie. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi lekarzy POZ na problem, na który składają się dwie jednostki chorobowe, co wiąże się z synergistycznym połączeniem ich powikłań. Otyłość sarkopeniczna zwiększa ryzyko upadków i złamań, powoduje pogorszenie funkcjonowania w życiu codziennym i stanowi utrudnienie dla opiekunów osób chorych. W warunkach gabinetu lekarskiego możemy ustalić rozpoznanie prawdopodobnej sarkopenii na podstawie kwestionariusza SARC-F oraz testów siły mięśniowej. Przy rozpoznawaniu otyłości opieramy się na wartościach BMI (> 30 kg/m²). Prawdopodobna sarkopenia to rozpoznanie wystarczające do wdrożenia postępowania hamującego postęp choroby. Leczeniem jest kinezyterapia uwzględniająca ćwiczenia oporowe dostoswane do możliwości pacjenta, uzupełniona dietą o odpowiedniej podaży energii oraz białka – minimum 1 g białka/kg należnej masy ciała, a w przypadku chorób współistniejących zwiększenie podaży do 1,2–1,5 g/kg należnej masy ciała.

Sarcopaenic obesity is a growing problem in our ageing society. The aim of the article is to take notice of a problem that consists of 2 health issues, which result in a combination of complications. It leads to higher risk of falls and fractures, lower quality of life, and difficulties for caretakers. Family doctors can make a diagnosis of probable sarcopaenia based on the SARC-F questionnaire and muscle strength tests. Obesity is diagnosed in patients with BMI > 30 kg/m². Probable sarcopaenia is a diagnosis that should be treated to stop its progress. Its treatment must contain kinesiotherapy with personalized resistance exercises and dietary management with the proper amount of energy and at least 1 g protein/kg of proper body weight, or in case of comorbidities 1.2–1.5 g/kg of proper body weight.