Ozymertynib zarejestrowany dla chorych na raka płuca z mutacją T790M
Autor: Marta Koblańska
Data: 10.04.2017
Źródło: www.fda.gov/KS
Ozymertynib został zarejestrowany przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) do leczenia chorych na przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością mutacji T790M w genie receptora naskórkowego czynnika (ang. epidermal growth factor receptor, EGFR), u których do progresji choroby doszło w trakcie lub po leczeniu EGFR TKI.
30 marca 2017 roku FDA zarejestrowała ozymertynib (TAGRISSO, AstraZeneca Pharmaceuticals, LP) do leczenia chorych na przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością mutacji T790M w genie EGFR, która wykryta została za pomocą zarejestrowanego przez FDA testu i u których progresje choroby stwierdzono w trakcie lub po leczeniu EGFR TKI.
W listopadzie 2015 roku ozymertynib został zarejestrowany w trybie przyspieszonym w tym wskazaniu na podstawie wskaźnika odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR), który wynosił 59% wśród 411 chorych uczestniczących w dwóch jednoramiennych badaniach klinicznych.
Aktualna rejestracja oparta jest na wynikach randomizowanego, wieloośrodkowego, otwartego badania klinicznego AURA3 (NCT012151981), które prowadzone było wśród chorych na przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością mutacji T790M w genie EGFR po leczeniu 1. linii EGFR-TKI. U wszystkich chorych wymagane było potwierdzenie obecności mutacji za pomocą testu przeprowadzonego w laboratorium centralnym.
Do badania klinicznego AURA3 włączono 419 chorych, których przydzielono w stosunku 2:1 do ramienia otrzymującego ozymertynib (n=279) doustnie w dawce 80 mg na dobę lub do ramienia leczonego chemioterapią opartą na pochodnych platyny (n=140). Chorzy w ramieniu z chemioterapią otrzymywali pemetreksed (500 mg/m2) z karboplatyną (AUC5) w dniu 1. cyklu trwającego 21 dni lub pemetreksed (500 mg/m2) z cisplatyną (75 mg/m2) do 6 cykli z następowym leczeniem podtrzymującym pemetreksedem. Chorzy w ramieniu z chemioterapią, u których stwierdzono progresję choroby mieli możliwość przejścia do ramienia z ozymertynibem.
W badaniu klinicznym AURA3 wykazano znaczną korzyść w zakresie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych w ramieniu z ozymertynibem (HR 0,30; 95% CI:0,23-0,41; p < 0,001). Mediana PFS wynosiła 10,1 miesiąca w ramieniu z ozymertynibem i 4,4 miesiąca w ramieniu z chemioterapią. Mediana czasu utrzymywania się odpowiedzi wynosiła 11 miesięcy w ramieniu z ozymertynibem (95% CI: 8,6-12,6) i 4,2 miesiąca w ramieniu z chemioterapią (95% CI 3,9-5,9). U chorych z obecnością zmian mierzalnych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego odsetek odpowiedzi wynosił 57% (95% CI: 37%-75%) w ramieniu z ozymertynibem i 25% w ramieniu z chemioterapią (95% CI 7%-52%). Mediana czasu trwania odpowiedzi nie została osiągnięta w ramieniu z ozymertynibem (zakres od 1,4-12,5 miesiąca) i wynosiła 5,7 miesiąca w ramieniu z chemioterapią (zakres 1,4-5,7 miesiąca). Dane dotyczące przeżycia całkowitego nie są jeszcze dojrzałe. Najcięższe działania niepożądane w ramieniu z ozymertynibem obejmowały śródmiąższowe zapalenie płuc (3,5%), wydłużenie odcinka QT (0,7%), kardiomiopatię (1,9%) oraz zapalenie rogówki (0,7%). Najczęstsze działania niepożądane występujące u co najmniej 20% chorych obejmowały biegunkę, wysypkę, suchość skóry, zmiany w obrębie paznokci oraz zmęczenie.
Zalecana dawka ozymertynibu wynosi 80 mg doustnie raz na dobę, niezależnie od spożywanego posiłku. Leczenie kontynuuje się do wystąpienia progresji choroby bądź nieakceptowalnej toksyczności. Obecność mutacji T790M w próbce guza, bądź w przypadku braku jej dostępności w osoczu, powinna być potwierdzona przed rozpoczęciem leczenia za pomocą testu zarejestrowanego przez FDA.
W listopadzie 2015 roku ozymertynib został zarejestrowany w trybie przyspieszonym w tym wskazaniu na podstawie wskaźnika odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR), który wynosił 59% wśród 411 chorych uczestniczących w dwóch jednoramiennych badaniach klinicznych.
Aktualna rejestracja oparta jest na wynikach randomizowanego, wieloośrodkowego, otwartego badania klinicznego AURA3 (NCT012151981), które prowadzone było wśród chorych na przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością mutacji T790M w genie EGFR po leczeniu 1. linii EGFR-TKI. U wszystkich chorych wymagane było potwierdzenie obecności mutacji za pomocą testu przeprowadzonego w laboratorium centralnym.
Do badania klinicznego AURA3 włączono 419 chorych, których przydzielono w stosunku 2:1 do ramienia otrzymującego ozymertynib (n=279) doustnie w dawce 80 mg na dobę lub do ramienia leczonego chemioterapią opartą na pochodnych platyny (n=140). Chorzy w ramieniu z chemioterapią otrzymywali pemetreksed (500 mg/m2) z karboplatyną (AUC5) w dniu 1. cyklu trwającego 21 dni lub pemetreksed (500 mg/m2) z cisplatyną (75 mg/m2) do 6 cykli z następowym leczeniem podtrzymującym pemetreksedem. Chorzy w ramieniu z chemioterapią, u których stwierdzono progresję choroby mieli możliwość przejścia do ramienia z ozymertynibem.
W badaniu klinicznym AURA3 wykazano znaczną korzyść w zakresie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych w ramieniu z ozymertynibem (HR 0,30; 95% CI:0,23-0,41; p < 0,001). Mediana PFS wynosiła 10,1 miesiąca w ramieniu z ozymertynibem i 4,4 miesiąca w ramieniu z chemioterapią. Mediana czasu utrzymywania się odpowiedzi wynosiła 11 miesięcy w ramieniu z ozymertynibem (95% CI: 8,6-12,6) i 4,2 miesiąca w ramieniu z chemioterapią (95% CI 3,9-5,9). U chorych z obecnością zmian mierzalnych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego odsetek odpowiedzi wynosił 57% (95% CI: 37%-75%) w ramieniu z ozymertynibem i 25% w ramieniu z chemioterapią (95% CI 7%-52%). Mediana czasu trwania odpowiedzi nie została osiągnięta w ramieniu z ozymertynibem (zakres od 1,4-12,5 miesiąca) i wynosiła 5,7 miesiąca w ramieniu z chemioterapią (zakres 1,4-5,7 miesiąca). Dane dotyczące przeżycia całkowitego nie są jeszcze dojrzałe. Najcięższe działania niepożądane w ramieniu z ozymertynibem obejmowały śródmiąższowe zapalenie płuc (3,5%), wydłużenie odcinka QT (0,7%), kardiomiopatię (1,9%) oraz zapalenie rogówki (0,7%). Najczęstsze działania niepożądane występujące u co najmniej 20% chorych obejmowały biegunkę, wysypkę, suchość skóry, zmiany w obrębie paznokci oraz zmęczenie.
Zalecana dawka ozymertynibu wynosi 80 mg doustnie raz na dobę, niezależnie od spożywanego posiłku. Leczenie kontynuuje się do wystąpienia progresji choroby bądź nieakceptowalnej toksyczności. Obecność mutacji T790M w próbce guza, bądź w przypadku braku jej dostępności w osoczu, powinna być potwierdzona przed rozpoczęciem leczenia za pomocą testu zarejestrowanego przez FDA.
