Pacjenci z cukrzycą typu 1 leczeni osobistymi pompami insulinowymi. Ocena efektu leczenia oraz komfortu życia

Ciągły podskórny wlew insuliny realizowany
przy pomocy osobistej pompy insulinowej CSII
(continuous subcutaneous insulin infusion) naśladuje w sposób najbardziej fizjologiczny rytm wydzielania insuliny przez zdrową trzustkę. Celem artykułu jest ocena stopnia wyrównania cukrzycy insuliną podaną w stałym wlewie przy pomocy osobistej pompy insulinowej. Po przeszkoleniu 64 pacjentów
(29 chłopców i 35 dziewczynek) w wieku 3–24 lat (średnia wieku 13,2 lat) chorujących na cukrzycę
od 0,3 do 19 lat (średnio 8,3 lat) podłączono pompę insulinową. Średnia długość leczenia pompą wynosiła 19 mies. (6–66 mies.). Przed podłączeniem pompy,
a następnie co 3 mies. wszystkim pacjentom oznaczano HbA1c. Poziom glukozy pacjenci badali glukometrami Glucotrend oraz Precision QID.
W trakcie leczenia pompą osobistą stwierdzono istotne statystycznie obniżenie się poziomu HbA1c (p=0,00001) oraz zmniejszenie zapotrzebowania
na insulinę (0,00003) w porównaniu z danymi przed leczeniem. Wnioski: 1) pompa insulinowa pozwala
na optymalny sposób leczenia cukrzycy typu 1; 2) pompa insulinowa stwarza możliwość dowolnego planowania posiłków w ciągu doby; 3) monitorowanie podstawowego wlewu insuliny przyczynia się
do normalizacji poziomów glukozy w porze brzasku.








Wstęp


Ciągły podskórny wlew insuliny realizowany przy pomocy osobistej pompy insulinowej CSII (continuous subcutaneous insulin infusion) naśladuje w sposób najbardziej fizjologiczny dobowy rytm wydzielania insuliny przez zdrową trzustkę. Stwarza to możliwość lepszej kontroli podstawowego stężenia insuliny, który jest najbardziej zbliżony do profilu insulinemii występującego u zdrowych ludzi. Stabilizacja glikemii w ciągu całej doby pozwala na lepszą kontrolę glikemii, obniżenie wartości hemoglobiny glikowanej bez równoczesnego narażenia pacjenta na ryzyko występowania ciężkich hipoglikemii [1]. Dowiedziono, że wielokrotne w ciągu doby podawanie insuliny o krótkim okresie działania – Actrapid bądź Regular – nie pozwala na skoordynowanie zmian stężenia insuliny w surowicy z posiłkowymi i międzyposiłkowymi stężeniami glukozy we krwi. Podskórne podawanie insuliny o zmienionych cechach fizykochemicznych, zawierającej różne domieszki (konserwanty, bufory) oraz omijanie fizjologicznej drogi insuliny: trzustka – układ żyły...


View full text...