Padaczka wieku dziecięcego - obraz kliniczny i leczenie

Lekarz pediatra i lekarz rodzinny w codziennej praktyce często stykają się z pacjentem pediatrycznym, mającym różnego typu napady. Z tego względu w dalszym postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym z tym chorym konieczna jest znajomość definicji padaczki i drgawek.






Współczesną definicję padaczki stworzył w 1973 r. znany francuski epileptolog, prof. Henri Gastaut, a następnie przyjęła ją Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) [1]. Określa ona padaczkę jako przewlekłe zaburzenie czynności mózgu o różnej etiologii, charakteryzujące się różnego typu napadami klinicznymi. Za napad padaczkowy uważa się nagłe zaburzenie czynności części lub całości ośrodkowego układu nerwowego (OUN), będące wynikiem nadmiernego pobudzenia pewnej grupy nadpobudliwych neuronów, prowadzące do nagłych i przejściowych objawów o charakterze ruchowym, czuciowym, wegetatywnym lub psychicznym. Ta nadmierna aktywność bioelektryczna neuronów określana jest mianem wyładowania padaczkowego i można ją zarejestrować w zapisie elektroencefalograficznym (EEG).

Trafnie ujmuje to polski epileptolog, prof. Jerzy Majkowski: Padaczka nie jest swoistą chorobą w powszechnym znaczeniu pojęcia choroby, a jest to raczej zespół kliniczny o różnorakiej etiologii, który może wykazywać cechy regresji, statyczne lub postępujące. Cechą charakterystyczną padaczki jest okresowość występowania nadmiernego pobudzenia neuronów, przejawiająca się podklinicznymi wyładowaniami w zapisie EEG lub napadami klinicznymi [2].

Nie wszystkie zaburzenia charakteryzujące się różnego rodzaju napadami mają etiologię padaczkową. Ma to szczególne znaczenie u dzieci w wieku od 6 mies. do 5 lat. Podstawą zrozumienia tego zjawiska są liczne obserwacje kliniczne wskazujące, że mózg zdrowego człowieka jest zdolny do wygenerowania napadu drgawek w szczególnych okolicznościach. U dzieci są to najczęściej drgawki gorączkowe, często również zaburzenia homeostazy (np. odwodnienie w trakcie biegunki), urazy głowy lub zatrucia. U podłoża napadów leżą tutaj przejściowe zaburzenia funkcji neuronów, a nie ich trwałe zmiany. Ten typ napadów określany jest, w odróżnieniu od padaczki, jako drgawki okazjonalne.

Poniżej zostaną omówione objawy, które mają podkreślić wagę wywiadu przeprowadzanego przez lekarza pierwszego kontaktu. Lekarz rzadko jest świadkiem napadu, a w szczególności lekarz specjalista, do którego pacjent...


Pełna treść artykułu...