Patologia ucha środkowego

Tematem artykułu są trzy zagadnienia związane
z patologią ucha środkowego: ostre zapalenie ucha środkowego, wysiękowe zapalenie ucha środkowego oraz przewlekłe zapalenie ucha środkowego.








Ostre zapalenie
ucha środkowego (ozuś)


Jest jedną z najczęstszych chorób zapalnych u dzieci, najczęstszą przyczyną niedosłuchów w wieku dziecięcym i najczęstszym wskazaniem do antybiotykoterapii. Śmiertelność związana z tą jednostką chorobową jest niska, natomiast koszty leczenia są ogromne. Dotychczas nie opracowano metody zapobiegania ozuś poprzez szczepienia lub immunizację i szacuje się, że ok. 85 proc. populacji dzieci przebyło chociaż jeden epizod zapalenia ucha środkowego. Przytoczone fakty upoważniają do stwierdzenia, że jest to najważniejszy, nierozwiązany problem we współczesnej laryngologii wieku dziecięcego. Chociaż szerokie zastosowanie leków antybakteryjnych zdecydowanie zmniejszyło liczbę ostrych powikłań, w tym najpoważniejszych powikłań wewnątrzczaszkowych, to jednak późne następstwa, zwłaszcza w postaci przewlekłego wysiękowego zapalenia ucha środkowego i wszystkich tego konsekwencji, stanowią bardzo istotny i trudny problem terapeutyczny.


Definicja. Ostre zapalenie ucha środkowego to stan zapalny wyściółki ucha środkowego, rozwijający się za zachowaną błoną bębenkową i charakteryzujący się ostrymi objawami podmiotowymi: silnym, pulsującym bólem ucha, gorączką i niedosłuchem oraz objawami przedmiotowymi w badaniu otoskopowym: zaczerwienieniem i uwypukleniem błony bębenkowej oraz gromadzeniem się wysięku w jamie bębenkowej.
Z anatomicznego punktu widzenia ucho środkowe obejmuje przestrzeń rozciągającą się od ujścia gardłowego trąbki słuchowej poprzez układ pneumatyczny kości skroniowej i wyrostka sutkowatego. Wyróżnić można jego 3 główne części: trąbkę słuchową, jamę bębenkową oraz komórki powietrzne wyrostka sutkowatego i kości skroniowej. Są to przestrzenie o zmiennej objętości, jednak w warunkach fizjologicznych zawsze zawierają powietrze.
Trąbka słuchowa pozostaje normalnie zamknięta. Zabezpiecza to ucho przed silnymi dźwiękami i zmianami ciśnienia wywołanymi przez fonację i oddychanie oraz przed przedostawaniem się niepożądanych materiałów (wydzieliny, drobnoustrojów) z części nosowej gardła. Otwierana jest biernie, przy dodatnim ciśnieniu w uchu środkowym oraz podczas ruchów połykania i ziewania...


View full text...