Pęcherz moczowy nadreaktywny - diagnostyka urodynamiczna

Prawidłowo funkcjonujące dolne drogi moczowe zapewniają pełne trzymanie moczu w czasie napełniania i magazynowania moczu w pęcherzu oraz dobrowolne, świadome, swobodne i całkowite opróżnianie pęcherza w czasie mikcji, z możliwością jej dobrowolnego wstrzymania. Warunkiem zapewniającym powyższe właściwości jest prawidłowy stan struktur anatomicznych i ich unerwienie, zarówno somatyczne, jak i wegetatywne.









Pęcherz moczowy nadreaktywny, zgodnie z definicją International Continence Society, w trakcie napełniania wykazuje spontanicznie lub po prowokacji, niekontrolowane skurcze, którym pacjent nie jest w stanie zapobiec. Charakteryzuje się takimi objawami, jak częstomocz dzienny i nocny, parcia naglące z/lub bez gubienia moczu. Określono je jako zespół parć naglących lub przynaglenia (the urge syndrome). Zespół przynaglenia może być następstwem nadwrażliwości czuciowej (sensory urgency) lub nadwrażliwosci motorycznej (motor urgency).

Rozróżniamy nadwrażliwość czuciową wtórną, towarzyszącą ciałom obcym, guzom pęcherza moczowego, stanom zapalnym, w tym radiocystitis czy cystitis interstitialis lub idiopatyczną.

Nadwrażliwość motoryczna może być pochodzenia neurogennego i określana jest jako wypieracz o wgórowanym odruchu (hiperrefletoryczny). Pozaneurogenna postać definiowana jest jako niestabilność wypieracza i może być idiopatyczna lub towarzyszyć przeszkodzie podpęcherzowej.

W rozważaniach diagnostycznych pęcherza nadreaktywnego należy uwzględniać:
n po pierwsze: dolegliwości zgłaszane przez chorego, a więc skargi określane mianem zespołu przynaglenia,

- po drugie: badanie fizykalne, w tym neurologiczne, przynajmniej z zakresu unerwienia segmentu S2–4, urologiczne (przeszkoda anatomiczna w odpływie moczu z pęcherza, zaleganie moczu w pęcherzu) oraz ginekologiczne u kobiet.

Ponadto dokonuje się szczegółowej oceny czynnościowej dolnych dróg moczowych, dokumentując cechy nadreaktywnego wypieracza, posługując się w tym celu badaniem urodynamicznym.
W przypadkach współistnienia niekontrolowanego wycieku moczu przez cewkę moczową należy w sposób obiektywny udokumentować ten wyciek, określając jednocześnie jego stopień, czemu służą: próba wysiłkowa w różnych pozycjach, uzupełniona testem podparcia. Bardziej miarodajne są testy wkładkowe (pad...


View full text...