Pęcherzyca bujająca o możliwym związku z terapią enalaprylem

Wprowadzenie
Pęcherzyca bujająca jest najrzadszą postacią pęcherzycy. Charakterystycznym obrazem klinicznym są pęcherze przekształcające się w brodawkujące lub krostkowe wykwity. Leczenie polega na podawaniu ogólnie glikokortykosteroidów w monoterapii lub z lekami immunosupresyjnymi.

Cel pracy
Przedstawienie przypadku pęcherzycy bujającej o możliwej etiologii polekowej i ciężkim przebiegu.

Opis przypadku
Mężczyzna 58-letni został przyjęty do szpitala z utrzymującymi się od tygodni zmianami brodawkującymi w okolicy krocza, dołów pachowych i małżowin usznych. Od kilku miesięcy przyjmował lek hipotensyjny – enalapryl. Na podstawie obrazu klinicznego oraz badania immunopatologicznego rozpoznano pęcherzycę bujającą. Odstawiono enalapryl i włączono prednizon w dawce maksymalnej 2 mg/kg m.c., uzyskując poprawę stanu miejscowego. Ze względu na działania niepożądane przewlekłej glikokortykosteroidoterapii dołączono azatioprynę w dawce 50 mg/dobę, stopniowo redukując dawkę prednizonu. Pacjent w dobrym stanie ogólnym i miejscowym jest pod stałą opieką dermatologiczną.

Wnioski
Przedstawiono pacjenta ze zmianami początkowo sugerującymi piodermię brodawkującą o powolnym przebiegu, a następnie w wyniku gwałtownej progresji znacznie utrudniającymi codzienne funkcjonowanie pacjenta. Pęcherzyca bujająca u tego pacjenta mogła zostać wyindukowana enalaprylem.



Introduction
Pemphigus vegetans is the least common form of pemphigus. Typical clinical presentation of the condition involves blisters transforming into papillous or pustular eruptions. Treatment consists of administration of systemic glucocorticosteroids as a monotherapy, or combined with immunosuppressants.

Objective
Presentation of a case of pemphigus vegetans of possible drug-induced aetiology and severe course.

Case Report
A 58-year old man was admitted with papillous lesions persisting for few weeks in the anogenital area, axillae and ear lobes. For several months the man has been using the hypotensive medication – enalapril. Pemphigus vegetans was diagnosed based on the clinical presentation and the immunopathological examination. Enalapril was discontinued and prednisone was introduced at the maximum dose of 2 mg/kg/day, with subsequent improvement of the condition. Considering adverse effects of chronic glucocorticosteroid therapy, azathioprin was also introduced at the dose of 50 mg/day, with gradual reduction of the prednisone dose over time. The patient in good general and local condition remains under supervision of a dermatologist.

Conclusions
A case of a patient is presented with lesions initially suggesting papillary pyroderma. As a result of rapid progression the disease significantly hindered the patient’s everyday functioning. Pemphigus vegetans in this patient may have been induced by enalapril.