eISSN: 1897-4309
ISSN: 1428-2526
Contemporary Oncology/Współczesna Onkologia
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Supplements Addendum Special Issues Editorial board Reviewers Abstracting and indexing Subscription Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
1/2009
vol. 13
 
Share:
Share:
abstract:
Review paper

Pegylated liposomal doxorubicin and risk of cardiovascular events

Sebastian Szmit
,
Cezary Szczylik

Współczesna Onkologia (2009) vol. 13; 1 (13-20)
Online publish date: 2009/03/23
View full text Get citation
 
Wstęp
Amerykańskie Towarzystwo Kardiologiczne (AHA) w swoim najnowszym dokumencie dotyczącym prewencji rozwoju niewydolności serca uznało antracykliny za jeden z ważniejszych czynników ryzyka w patogenezie dysfunkcji mięśnia sercowego [1]. Kardiomiopatia poantracyklinowa może przebiegać w postaci ciężkiego uszkodzenia mięśnia sercowego lub bezobjawowo. Rokowanie w kardiomiopatii poantracyklinowej jest istotnie gorsze niż w pozawałowej niewydolności serca czy kardiomiopatii idiopatycznej [2]. Antracykliny są nadal bardzo efektywnym sposobem leczenia m.in. kobiet z rakiem piersi oraz jajnika. Klasyczna doksorubicyna u chorych na raka piersi daje istotną odpowiedź na leczenie w granicach 50–80% [3], czas odpowiedzi na leczenie trwa 8–15 mies., a mediana całkowitego przeżycia wynosi 17–25 mies. [4]. Obawa przed stosowaniem antracyklin wiąże się z ryzykiem rozwoju niewydolności serca [5].

Mechanizm kardiotoksyczności antracyklin
Patomechanizm kardiotoksyczności antracyklin jest związany ze stresem oksydacyjnym. Wyróżnia się co najmniej dwie patofizjologiczne drogi uszkodzenia poantracyklinowego. Są to:
• droga nieenzymatyczna – kompleks doksorubicyna–żelazo (Fe3+) katalizuje reakcję transportu elektronu z glutationu na cząsteczkę tlenu i może inicjować peroksydację lipidów bez udziału rodników hydroksylowych,
• droga enzymatyczna – wytwarzanie wolnych rodników hydroksylowych (OH•) i nadtlenku wodoru (H2O2); kompleks doksorubicyna–kardiolipina przyspiesza redukcję tlenu cząsteczkowego do (O2–); dehydrogenazy NADH uczestniczą w redukcji pierścienia antrachinonowego, co powoduje powstanie anionorodnika ponadtlenkowego (O2•–).
Nowsze badania wskazują, że antracykliny powodują wzrost napływu jonów Ca2+ przez wolne kanały jonowe do wnętrza komórek mięśnia sercowego, wywołują zaburzenia aktywności cyklazy adenylowej, zahamowanie wymiany jonów Na+/Ca2+ i spadek aktywności Na+/K+ ATP-azy, a konsekwencją tych procesów jest przeładowanie kardiomiocytów jonami wapnia i zmniejszenie stężenia ATP. W rezultacie następuje upośledzenie funkcji skurczowej i rozkurczowej mięśnia sercowego oraz postępujące, niestety nieodwracalne, jego uszkodzenie. Badania na zwierzętach ujawniły, że antracykliny mogą bezpośrednio indukować apoptozę kardiomiocytów [6]. Zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego mogą być również wynikiem nagłego wyrzutu...


View full text...
keywords:

anthracyclines, pegylated liposomal doxorubicin, heart failure, cardiovascular risk factors

Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.