Pierwotne eozynofilowe zapalenie przełyku u dzieci

Wstęp: W ostatnich latach w rejonie Pomorza Zachodniego obserwuje się wzrost częstości rozpoznawania pierwotnego eozynofilowego zapalenia przełyku ( eosinophilic oesophagitis – EoE).

Cel: Analiza obrazu klinicznego i endoskopowego dzieci z EoE.

Materiał i metody : Badaniami objęto 14 dzieci (3 dziewczynki, 11 chłopców) w średnim wieku 9,2 roku (8 miesięcy – 17 lat), u których w błonie śluzowej przełyku stwierdzano co najmniej 15 eozynofilów (18–80) w polu widzenia (wpw) przy powiększeniu 400 razy. Porównywano grupę dzieci młodszych (0–10 lat, n = 8) z dziećmi starszymi (11–17 lat, n = 6). Retrospektywnie analizowano dokumentację medyczną obrazu klinicznego i badania endoskopowego.

Wyniki: Najczęstszymi objawami EoE były bóle brzucha, niechęć do jedzenia i wymioty (83–100%). U starszych dzieci występowały także zaburzenia połykania, bolesne połykanie oraz uczucie zalegania pokarmu w przełyku (50–66%). U 2/3 młodszych dzieci nie stwierdzano zmian w obrazie endoskopowym. U starszych dzieci zmiany występowały zawsze. Były to pierścienie okrężne (83%), podłużne bruzdowania (50%), granulowanie śluzówki lub zwężenie przełyku (po 17%).

Wnioski: Eozynofilowe zapalenie przełyku różni się obrazem klinicznym, endoskopowym i histologicznym od choroby refluksowej przełyku. Obraz kliniczny EoE zmienia się z wiekiem. U młodszych dzieci objawy kliniczne są niespecyficzne, u starszych może występować dysfagia, odynofagia i uczucie zatrzymania pokarmu w przełyku. Częste występowanie EoE u młodszych dzieci z niezmienioną błoną śluzową przełyku powoduje duże ryzyko przeoczenia tego schorzenia podczas badania endoskopowego.

Introduction : In recent years the increased incidence of diagnosed primary eosinophilic oesophagitis (EoE) has been observed in West Pomerania.

Aim: The analysis of clinical and endoscopic pictures of EoE in children.

Material and methods : The study covered 14 children (3 female, 11 men) at the average age of 9.2 years (aged 8 months – 17 years) whose oesophageal mucosa contained at least 15 eosinophils (18-80) per high-power field (400×). The group of younger children (aged 0-10 years, n = 8) was compared to the group of older children (aged 11-1 years, n = 6). Retrospective medical records of clinical manifestations and endoscopy examinations were analysed.

Results: The most common EoE symptoms were abdominal pain, food aversion and regurgitation (83-100%). Older children also displayed dysphagia, odynophagia and feeling of food impaction (50-66%). In 2/3 of younger patients no changes were observed in the endoscopic picture. The lesions were observed in all the older children. They included concentric rings (83%), longitudinal furrows (50%), granulated mucosa and oesophageal stenosis (17% each).

Conclusions : It is its clinical, endoscopic and histological picture that makes EoE different from gastroesophageal reflux disease. The clinical picture of EoE changes with age. In younger children the clinical picture is non-specific, while older children suffer from dysphagia, odynophagia and the sensation of food impaction. Since EoE often occurs in younger children with healthy mucosa, there is a high risk of overlooking the disease during a routine endoscopy of the upper part of the alimentary tract.