Podstawy immunopatologii

WPROWADZENIE DO METODYKI BADAŃ IMMUNOPATOLOGICZNYCH

Badania histopatologiczne, w części przypadków uzupełnione o techniki immunohistochemiczne, stanowią podstawę diagnostyki większości chorób skóry. Materiałem do badań są utrwalone chemicznie wycinki skóry, co powoduje uszkodzenie antygenów i immunoglobulin, uniemożliwiając wykrywanie zjawisk immunologicznych. Wprowadzenie do diagnostyki mikroskopowej metody immunofluorescencji wykorzystującej nieutrwalone chemicznie zamrożone wycinki stworzyło podwaliny nowoczesnej immunopatologii. Te same preparaty można badać również technikami o wyższej rozdzielczości, takimi jak mikroskopia konfokalna czy immunomikroskopia elektronowa. Metody te są używane w wybranych, trudnych diagnostycznie przypadkach. Technikę immunofluorescencji można również wykorzystywać do wykrywania przeciwciał krążących (metoda pośredniej immunofluorescencji). Oprócz badań oceniających morfologię i ultrastrukturę tkanek, stosuje się również metody umożliwiające charakterystykę biochemiczną autoprzeciwciał krążących (metoda podwójnej immunodyfuzji, metoda ELISA, western blot, radioimmunoprecypitacja). Postęp badań molekularnych pozwolił na otrzymywanie metodami inżynierii genetycznej pełnych antygenów lub ich wybranych epitopów, co znacznie poszerzyło możliwości diagnostyczne w chorobach skóry.

Materiałem do badań immunopatologicznych są nieutrwalone chemicznie wycinki tkankowe, w których wykrywa się zjawiska immunologiczne zachodzące w skórze, oraz surowice, w których poszukuje się autoprzeciwciał krążących.





BADANIA TKANKOWE



Metoda immunofluorescencji bezpośredniej

Metoda immunofluorescencji bezpośredniej (ang. direct immunofluorescence – DIF) jest podstawową techniką immunopatologiczną polegającą na wykrywaniu w wycinkach pobranych od chorego ludzkich immunoglobulin związanych in vivo za pomocą immunosurowic zwierzęcych znakowanych fluorochromami. Ma ona podstawowe znaczenie w diagnostyce autoimmunologicznych chorób pęcherzowych (ryc. A, B), a także jest przydatna w diagnostyce tocznia rumieniowatego (ang. lupus band test), liszaja płaskiego, przewlekłego nadżerkowego zapalenia jamy ustnej, plamicy hiperergicznej oraz porfirii skórnej późnej.











Immunomikroskopia elektronowa bezpośrednia

Immunomikroskopia elektronowa bezpośrednia, ze...


Pełna treść artykułu...