Podsumowanie rekomendacji dotyczących leczenia tocznia rumieniowatego układowego

W czerwcowym numerze Annals of the Rheumatic Diseases opublikowano kolejne uaktualnienie rekomendacji dotyczących leczenia tocznia rumieniowatego układowego (TRU). Poniżej przedstawiono podsumowanie tych rekomendacji. Jak zawsze od 2008 r. zalecenia zostały podzielone na dwie części: zalecenia ogólne i zalecenia szczegółowe.

Zalecenia ogólne

TRU należy do chorób wieloukładowych – rzadko ograniczonych do jednego lub kilku narządów, dlatego diagnostyka opiera się na obrazie klinicznym oraz wynikach badań serologicznych.
Opieka w TRU jest wielodyscyplinarna, oparta na decyzjach podejmowanych wspólnie przez chorego i lekarza. Powinna uwzględniać koszty indywidualne, medyczne i socjalne.
Początkowy okres terapii, gdy zajęte są narządy ważne dla życia, wymaga stosowania intensywnej immunosupresji w celu kontroli aktywności przebiegu choroby; w późniejszym czasie leczenie immunosupresyjne, mniej intensywne, stosuje się, aby utrzymać początkową odpowiedź na leczenie oraz aby zapobiegać nawrotom.
Cele leczenia to długoterminowa przeżywalność chorych, zabezpieczenie przed uszkodzeniem narządów oraz optymalizacja jakości życia.

Rekomendacje szczegółowe

1. Cel terapii
1.1. Celem leczenia TRU jest osiągnięcie remisji lub niskiej aktywności choroby (2b/B) oraz zapobieganie zaostrzeniom (2b/B) z użyciem najniższych skutecznych dawek glikokortykosteroidów (GKS).
1.2. Zaostrzenia TRU mogą być leczone na podstawie ciężkości zajęcia narządu/narządów poprzez zwiększenie dawek dotychczas stosowanych leków (GKS, leki immunomodulujące) lub zamianę albo dodanie dodatkowych leków (2b/C).
2. Leczenie TRU
2.1.Hydroksychlorochina (HCQ)
2.1.1. HCQ jest rekomendowana u wszystkich chorych na TRU (1b/A), jeśli nie ma przeciwwskazań, w dawce nieprzekraczającej 5 mg/kg realnej masy ciała (3b/C).
2.1.2. W przypadku braku czynników ryzyka uszkodzenia siatkówki badanie okulistyczne powinno być wykonywane na początku terapii, następnie po 5 latach i później co roku (2b/B). Badanie okulistyczne powinno być oparte na ocenie widzenia i/lub optycznej koherentnej tomografii siatkówki (OCT).
2.2. Glikokortykosteroidy
2.2.1. Droga podania i dawka GKS zależy od ciężkości i typu zajętych narządów (2b/C).
2.2.2. Pulsy dożylnie podawanego metyloprednizolonu (najczęściej w dawce 250–1000 mg/dobę przez 1–3 dni) powodują natychmiastowy efekt terapeutyczny i umożliwiają zastosowanie niższych dawek...


Pełna treść artykułu...