Polska medycyna sądowa A.D. 2016 – raport konsultanta krajowego

Celem pracy było przedstawienie aktualnego stanu i podstaw funkcjonowania akademickiego modelu medyczno-sądowej działalności eksperckiej w Polsce oraz perspektyw jej przyszłego rozwoju. Materiał do analizy stanowiły informacje uzyskane na podstawie kwerend wśród konsultantów wojewódzkich w ramach bieżącej działalności zespołu konsultanta krajowego. Zakończony niedawno okres wsparcia rozwoju infrastruktury badawczej w ramach polityki spójności Unii Europejskiej przyczynił się do znaczącej poprawy potencjału naukowo-dydaktycznego większości uniwersyteckich ośrodków medycyny sądowej. Poprawa bazy dydaktycznej oraz zakupy nowej aparatury diagnostycznej nie wiązały się jednak z istotnym zwiększeniem zaplecza kadrowego poszczególnych jednostek, które decyduje ostatecznie o randze całej dyscypliny. Konieczne jest podjęcie inicjatyw ukierunkowanych na poprawę rozpoznawalności medycyny sądowej jako odrębnej dziedziny medycznej oraz zwiększanie liczby lekarzy rozpoczynających szkolenie specjalizacyjne. Wysoce sprofilowany charakter specjalności wymusza kooperację z innymi jednostkami oraz otwarcie na dziedziny kliniczne. Nawiązywanie różnych form współpracy jest sposobem na optymalne wykorzystanie istniejącej bazy aparaturowej oraz stymulację badań wieloośrodkowych.

The aim of the study was to present the current state and basis of functioning of an academic model of forensic expert activities in Poland and perspectives of their further development. The study material included information obtained from a preliminary survey among regional consultants within the ongoing activities of the national consultant team. The recently completed period of research infrastructure support within the policy of coherence of the European Union contributed to significant advances in scientific-educational potential of the majority of university forensic medicine centres. However, the improved educational base and purchases of new diagnostic devices were not associated with a considerable increase in staff resources of individual units, which finally decides about the renown of the entire discipline. It is necessary to undertake initiatives to highlight the importance of forensic medicine as a separate medical field and to increase the number of physicians starting specialist trainings. A highly profiled nature of the speciality necessitates cooperation with other centres and receptiveness to clinical fields. The establishment of various forms of cooperation is a measure of optimal use of equipment and stimulation of multi-centre research.