Poprawa przeżycia w reumatoidalnym zapaleniu stawów
Autor: Alicja Kostecka
Data: 14.02.2017
Źródło: Improved survival in rheumatoid arthritis: a general population-based cohort study. Zhang Y, Lu N, Peloquin C, Dubreuil M, Neogi T, Aviña-Zubieta JA, Rai SK, Choi HK. Ann Rheum Dis. 2017 Feb;76(2):408-413.
Skuteczność leczenia RZS. Odkrycie związku między przewlekłym stanem zapalnym, a chorobami układu krążenia, skłoniło reumatologów do uwzględnienia tego aspektu choroby i wdrożeniu profilaktyki.
Strategia leczenia RZS przez ostatnie kilkanaście lat podlegała dynamicznym zmianom. Przełomem w farmakoterapii tej choroby jest zastosowanie leków biologicznych. Kolejne bardzo ważne zmiany to idea wczesnego rozpoznawania i szybkiego włączania do terapii leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh) oraz prowadzenie leczenia z ukierunkowaniem na osiągnięcie celu („treat to target”, jakim jest remisja lub mała aktywność choroby. Odkrycie związku między przewlekłym stanem zapalnym, a chorobami układu krążenia, skłoniło reumatologów do uwzględnienia tego aspektu choroby i wdrożeniu profilaktyki. Wszystkie te działania zmierzały do poprawy skuteczności leczenia RZS wyrażonej zmniejszeniem bólu, deformacji stawowych, poprawy jakości życia, zapobieganiu niesprawności, jak i wydłużeniu czasu przeżycia. Czy rzeczywiście nowe podejście do leczenia tej najczęstszej układowej choroby tkanki łącznej oznacza mniejszą liczbę zgonów u tych chorych?
Aby odpowiedzieć na pytanie naukowcy przeanalizowali dane pochodzące z obszernych rejestrów praktyk podstawowej opieki zdrowotnej w Wielkiej Brytanii obejmujących 95% populacji tego kraju z okresu od 1999 do 2014 roku. Porównano umieralność w dwóch grupach: chorych z RZS zdiagnozowanym w latach 1999-2006 oraz chorych z ustalonym rozpoznaniem w okresie 2007-2014, ponadto uzyskane wyniki odniesiono do umieralności odpowiednio dobranych grup kontrolnych.
W grupie chorych z RZS w okresie 1999-2006 stwierdzono 29,1 zgonów z jakiejkolwiek przyczyny na 1000 pacjentów, podczas gdy w okresie 2007-2014 liczba ta zmniejszyła się do 18 zgonów. W grupie kontrolnej liczba zgonów w badanych okresach również zmniejszyła się i wynosiła odpowiednio 17 oraz 12, 9 zgonów na 1000 pacjentów. W badanych okresach umieralność zmniejszyła się w większym stopniu w grupie chorych z RZS, a względne ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny w odniesieniu do osób nie chorujących na RZS zmniejszyło się z 56% do 29%.
Wyniki te potwierdzają, iż stosowana aktualnie strategia postępowania w RZS przynosi wymierne efekty w postaci przedłużenia życia chorych.
Aby odpowiedzieć na pytanie naukowcy przeanalizowali dane pochodzące z obszernych rejestrów praktyk podstawowej opieki zdrowotnej w Wielkiej Brytanii obejmujących 95% populacji tego kraju z okresu od 1999 do 2014 roku. Porównano umieralność w dwóch grupach: chorych z RZS zdiagnozowanym w latach 1999-2006 oraz chorych z ustalonym rozpoznaniem w okresie 2007-2014, ponadto uzyskane wyniki odniesiono do umieralności odpowiednio dobranych grup kontrolnych.
W grupie chorych z RZS w okresie 1999-2006 stwierdzono 29,1 zgonów z jakiejkolwiek przyczyny na 1000 pacjentów, podczas gdy w okresie 2007-2014 liczba ta zmniejszyła się do 18 zgonów. W grupie kontrolnej liczba zgonów w badanych okresach również zmniejszyła się i wynosiła odpowiednio 17 oraz 12, 9 zgonów na 1000 pacjentów. W badanych okresach umieralność zmniejszyła się w większym stopniu w grupie chorych z RZS, a względne ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny w odniesieniu do osób nie chorujących na RZS zmniejszyło się z 56% do 29%.
Wyniki te potwierdzają, iż stosowana aktualnie strategia postępowania w RZS przynosi wymierne efekty w postaci przedłużenia życia chorych.
