Porównanie użyteczności cholangiopankreatografii metodą rezonansu magnetycznego i endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej w diagnostyce chorób dróg żółciowych i trzustki

Wstęp: Złotym standardem w diagnostyce oraz leczeniu chorób trzustki i dróg żółciowych od lat 70. ubiegłego wieku jest endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (ECPW). Ta metoda inwazyjna obarczona jest jednak licznymi powikłaniami, dlatego trwają poszukiwania nowych technik, które mogłyby służyć diagnostyce dróg żółciowych i trzustkowych. Do takich należy cholangiopankreatografia rezonansu magnetycznego (magnetic resonance cholangiopancreatography – MRCP). Doniesienia na temat skuteczności diagnostycznej MRCP nadal są nieliczne i przynoszą rozbieżne wyniki.
Cel: Ustalenie skuteczności, bezpieczeństwa i szczególnych wskazań do MRCP u osób z chorobami trzustki i dróg żółciowych.
Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej analizy 48 historii chorób pacjentów, u których wykonano jednocześnie oba badania – MRCP i ECPW. Wskazaniami do ich przeprowadzenia były objawy kliniczne oraz wyniki badań obrazowych sugerujące patologię dróg żółciowych lub trzustki.
Wyniki: Największą czułość i swoistość MRCP (100%) wykazano u chorych ze zwężeniami dróg żółciowych. W chorobach trzustki obserwowano wysoką czułość (100%), ale swoistość nie przekraczała 62,5%. W kamicy przewodowej czułość wynosiła 93,8%, a swoistość 80%. U chorych na pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych (primary sclerosing cholangitis – PSC) czułość określono na 50%, natomiast swoistość – na 100%. Nie udało się wykonać ECPW z powodu trudności technicznych u 6 pacjentów (12,5%), natomiast MRCP przeprowadzono u wszystkich 48 chorych. Odsetek powikłań po ECPW wynosił 10%, natomiast nie obserwowano ich po MRCP.
Wnioski: Cholangiopankreatografia rezonansu magnetycznego jest badaniem bezpiecznym i należałoby je zalecić zwłaszcza w diagnostyce chorych z podejrzeniem zwężenia dróg żółciowych, u osób z chorobami trzustki oraz u chorych z niskim i średnim prawdopodobieństwem kamicy przewodowej. Badanie to nie powinno być zalecane jako podstawowe u osób z PSC.


Introduction: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) is still a gold standard in the diagnostics and treatment of pancreatobiliary diseases. Endoscopic retrograde cholangiopancreatography is also an invasive method with risk of complications. Recently, magnetic resonance cholangio-pancreatography (MRCP) has been introduced as a new non-invasive imaging method in detection of pathology in the biliary tract and pancreas. Data on the diagnostic efficacy of MRCP are still rare and incompatible.
Aim: To evaluate the clinical efficacy, safety and proper indications of MRCP in pancreatobiliary diseases.
Material and methods: We carried out a retrospective analysis of 48 patients in whom ERCP and MRCP were performed. The indications were clinical symptoms and imaging method results which revealed disease in the pancreas or bile ducts.
Results: The best efficacy of MRCP was for evaluation of bile duct obstruction. In the present study overall sensitivity and specificity values for detecting lesions in MRCP were in pancreatic diseases 100% and 62.5%, in choledocholithiasis 93.8% and 80%, in primary sclerosing cholangitis (PSC) 50% and 100%, respectively. Magnetic resonance cholangio-pancreatography examination was successfully performed on all patients, whereas ERCP examination was unsuccessful in 6 patients (12.5%), because of technical problems. No complications after MRCP were noted, but after ERCP they occurred in 10% of patients.
Conclusions: Magnetic resonance cholangiopancreatography is a safe and effective method in diagnostics of pancreatic diseases, mainly with restriction of the bile ducts and choledocholithiasis, but should not be recommend as a first examination in PSC.