Postępowanie okołooperacyjne w aloplastyce stawu biodrowego i kolanowego u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów leczonych syntetycznymi i biologicznymi lekami modyfikującymi przebieg choroby

Odstawienie lub kontynuowanie leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) w okresie okołooperacyjnym wymaga uzyskania równowagi pomiędzy ryzykiem zaostrzenia RZS przy odstawieniu leku a ryzykiem infekcji po zabiegu przy kontynuacji leczenia.
Nie wiadomo, czy sam zabieg może zaostrzyć RZS, ale odstawienie leczenia może niewątpliwie zwiększyć ryzyko zaostrzenia i przez to zmniejszyć szansę chorego na skuteczną rehabilitację. Reumatoidalne zapalenie stawów samo w sobie zwiększa ryzyko infekcji endoprotezy biodra czy kolana, a zaostrzenie choroby podstawowej jeszcze dodatkowo znacznie zwiększa to ryzyko. Reumatolog często więc staje przed dylematem, podawanie których leków i w jakiej dawce kontynuować u chorego, nierzadko też stanowisko reumatologa różni się od zdania ortopedy, przede wszystkim obawiającego się rozwoju infekcji. Poniżej omówiono zalecenia dotyczące leczenia okołooperacyjnego chorych na RZS [1–3].

Glikokortykosteroidy

Ryzyko infekcji u chorych stosujących glikokortykosteroidy (GKS) jest wysokie – 100% chorych przyjmujących GKS będzie miało infekcję w ciągu 3 lat. Często przed zabiegiem po odstawieniu leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh) zwiększa się dawki GKS, żeby nie dopuścić do zaostrzenia RZS. Ponadto przed zabiegiem, z obawy przed objawami niewydolności kory nadnerczy, podaje się większe dawki niż stale stosowane. Badania wykazały, że nie ma potrzeby zwiększać dawki przed zabiegiem, ponieważ wyrzut kortyzolu jest mniejszy niż u zdrowych osób i dlatego pozostaje wystarczający do utrzymania chociażby odpowiedniego ciśnienia tętniczego. Nie należy więc zmieniać u chorego dawek stosowanych przewlekle.

Syntetyczne leki modyfikujące przebieg choroby

Metotreksat (T½ 3–15 godzin) to najczęściej stosowany syntetyczny lek modyfikujący przebieg choroby (sLMPCh). Wykazano, że odstawienie metotreksatu nie daje żadnej korzyści choremu ani pod względem szybkości i jakości gojenia się rany, ani pod względem powikłań pooperacyjnych. Metotreksatu nie należy odstawiać przed zabiegiem. Odstęp pomiędzy dawkami wynosi tydzień.
Leflunomid (T½ 1–18 dni) – dane z badań są sprzeczne, ustalono, że lek należy odstawić na tydzień przed zabiegiem w celu zmniejszenia jego stężenia, ale bez narażania chorego na całkowite zaprzestanie działania leku. Nie ma uzasadnienia do stosowania procedury wypłukiwania leflunomidu.
Sulfasalazyna (T½ 7–15 godzin, zależnie od dawki) – brak danych z badań. Nie należy...


Pełna treść artykułu...