Postępowanie w nawrotowym wypadaniu odbytnicy

Cel: Ocena wyników leczenia nawrotowego wypadania odbytnicy.

Materiał i metody: Przebadano 16 pacjentów, którzy byli operowani z powodu nawrotowego wypadania odbytnicy w la­tach 1998–2010. Do badania włączono 14 kobiet i 2 mężczyzn w wieku 42–92 lat (średnia 69 lat). Pierwotnie brzusznej rektopeksji poddano 5 pacjentów. Jeden z nich przebył wycięcie esicy z dostępu brzusznego, natomiast pozostali zostali zakwalifikowani do operacji z dostępu kroczowego. Rektosigmoidektomię wykonano u 3 chorych, operację sposobem Delorma u 2 chorych, zabieg sposobem Thierscha u 4 pa­cjentów i plastykę krocza u 1 chorego. Nawrót choroby leczono rektopeksją brzuszną u 7 pacjentów, umocowanie krocza, pochwy i odbytnicy z wszczepem siatkowym wykonano u 3 ko­biet, rektopeksję brzuszną z resekcją esicy przeprowadzono u 2 chorych, operację sposobem Altemeiera u 7 pacjentów i za­bieg sposobem Longo u 1 osoby.

Wyniki: Trwałe umocowanie odbytnicy uzyskano w 12 przypadkach (75%). Kolejne nawroty wypadania zaobserwowano u 3 pacjentów operowanych sposobem Altemeiera i u 1 chore­go poddanego wcześniej operacji sposobem Longo. Pacjenci przed leczeniem operacyjnym i po nim nie różnili się istotnie zarówno pod względem nietrzymania, jak i trudności w wydalaniu stolca.

Wnioski: Rektopeksja brzuszna jest metodą z wyboru u pa­cjentów zakwalifikowanych do leczenia chirurgicznego z powodu nawrotowego wypadania odbytnicy. Połączenie rektopeksji brzusznej z terapią innych chorób struktur dna miednicy umożliwia uzyskanie lepszego wyniku czynnościowego. Le­czenie nawrotu wypadania odbytnicy z dostępu kroczowego często prowadzi do kolejnych nawrotów choroby.

Aim: Evaluation of results of the redo operations performed for recurrent rectal prolapse.

Material and methods: This study entered 16 patients after redo surgery for recurrent rectal prolapse between 1998 and 2010. There were 14 female and 2 male patients aged from

42 to 92 (mean age 69 years). Primary abdominal rectopexy was performed in 5 patients, 3 patients underwent perineal rectosigmoidectomy, 1 patient had abdominal sigmoidectomy, Delorme procedure was applied in 2 patients, Thiersch encirclement in 4 patients and perineoplasty in 1 patient. There were redo operations for recurrent prolapse as follows: abdominal rectopexy in 7 patients, perineocolporectopexy in 3 females, rectopexy with sigmoidectomy in 2 patients, Altemeier operation in 7 patients and Longo procedure in 1 patient.

Results: Permanent correction of prolapse was successful in 12 (75%) patients. Following relapses were recognized in 3 patients who underwent Altemeier operation and in 1 patient after the Longo procedure. There were no statistically significant differences regarding faecal incontinence and obstructed defecation between the patients before and after the operation.

Conclusions: Abdominal rectopexy is the method of choice for the treatment of recurrent rectal prolapse. Rectopexy combined with correction of associated anatomical defects of the pelvic floor results in a better functional outcome. Redo operations with the perineal approach are burdened with a high rate of recurrence.