Postępy w diagnostyce i terapii chorób reumatycznych

Przewlekłe zapalenia stawów wobec nakładania się objawów klinicznych i braku charakterystycznych badań laboratoryjnych stwarzają trudności diagnostyczne, zwłaszcza w początkowym okresie choroby. W diagnostyce najważniejsze są badania przedmiotowe i podmiotowe, z badań dodatkowych zaś oznaczenie OB i stężenia białka C-reaktywnego (CRP). W diagnostyce reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) przydatne jest oznaczanie przeciwciał antycytrulinowych, natomiast w spondyloartropatiach SpA antygenu HLA-B27. Zdjęcia radiologiczne są mało przydatne we wczesnych zapaleniach, większą rolę odgrywają tomografia komputerowa (computed tomography – CT), rezonans magnetyczny (magnetic resonance imaging – MRI) i ultrasonografia (USG). Leczenie polega na stosowaniu kortykosteroidoterapii i leków modyfikujących przebieg choroby, z których najważniejszy jest metotreksat. W przypadku nieskuteczności monoterapii zalecane jest kojarzenie kilku leków podstawowych. U wielu chorych pomocne jest zastosowanie leków biologicznych.

Chronic arthritis, due to overlap of clinical symptoms and lack of typical laboratory tests may cause diagnostic difficulties, particularly in early stages of the illness. The most important in diagnosis are anamnesis and physical examination, as well as ESR and CRP in laboratory tests. ACPA test in rheumatoid arthritis (RA) like and HLA-B27 in spondarthropathies (SpA) are useful. In early arthritis computed tomography (CT), magnetic resonance imaging (MRI) and ultrasonography (USG) plays a bigger role than X-rays. Treatment is based on corticosteroids and disease-modifying anti-rheumatic drugs (DMARD-s), particularly methotrexate. When monotherapy fails, a combination of drugs is recommended. In many patients biologics are recommended.