Postępy w leczeniu nieswoistych zapaleń jelit
– wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
i choroby Leśniowskiego-Crohna

Nieswoiste choroby zapalne jelit to grupa chorób o nieznanej etiologii, charakteryzujących się przewlekłym przebiegiem i niewyleczalnych na obecnym etapie wiedzy medycznej. Leczenie ich można podzielić na zachowawcze i operacyjne, leczenie zachowawcze z kolei na farmakoterapię w okresie remisji i zaostrzenia. Podczas zaostrzenia stan chorego i lokalizacja zmian jelitowych, a także obecność powikłań pozajelitowych warunkuje rodzaj i drogę stosowanych leków. Osobną grupę pacjentów stanowią z powodu ograniczeń w stosowaniu leków kobiety ciężarne.
Zarówno choroba Leśniowskiego-Crohna (ch L-C), jak i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (wzjg) charakteryzują się naprzemiennymi okresami remisji i zaostrzenia. Najważniejszą rzeczą w terapii jest szybkie wyprowadzenie chorego z zaostrzenia i jak najdłuższe utrzymywanie go w remisji. Bardzo ważnym problemem socjoklinicznym jest podjęcie decyzji o potrzebie i rodzaju leczenia operacyjnego.


Leczenie wrzodziejącego

zapalenia jelita grubego

(wzjg)


Wzjg jest przewlekłym procesem zapalnym błony śluzowej jelita grubego o nieznanej etiologii. Zmiany zawsze zlokalizowane są w odbytnicy, mogą się rozszerzać przez ciągłość na różnie długie odcinki okrężnicy. Zmiany zapalne w pancolitis obejmować mogą także dystalny odcinek jelita krętego (backwash ileitis). W części przypadków wzjg istnieje związek pomiędzy wystąpieniem zaostrzenia choroby a przebytym zakażeniem bakteryjnym przewodu pokarmowego, terapią antybiotykową lub przyjmowaniem przez chorego niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). W przeważającej jednak części przypadków przyczyna zaostrzenia jest nieznana. Zgodnie ze starym, ale ciągle aktualnym podziałem choroby wg Truelove i Wittsa można wyróżnić postać lekką, umiarkowaną i ciężką. Postać lekka charakteryzuje się występowaniem do 4 stolców na dobę z domieszką krwi, bez tachykardii, gorączki i niedokrwistości. Postać ciężka charakteryzuje się występowaniem 6 i więcej krwistych wypróżnień na dobę, gorączką, tachykardią powyżej 90/min oraz niedokrwistością poniżej 10,5 g% hemoglobiny. Ponadto obserwuje się OB powyżej 30/godz., odwodnienie, hipoalbuminemię, alkalozę metaboliczną i hipokaliemię. Postać umiarkowana wykazuje cechy pośrednie. U ok. 90 proc. chorych występuje postać łagodna i umiarkowana; 75 proc. z nich ma zmiany zlokalizowane w odbytnicy i lewej części jelita grubego do zagięcia śledzionowego. Z tego...


Pełna treść artykułu...