Pozamedyczne aspekty opieki paliatywnej. Działalność hospicjów w opinii różnych grup społecznych

W pracy podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy i w jakim stopniu hospicjum jako instytucja realizuje swoje cele oraz zadania związane z udzielaniem wsparcia społecznego choremu i jego rodzinie. Rozwój opieki hospicyjnej przyczynił się do zwrócenia uwagi na człowieka chorego jako podmiot opieki. Podejście medycyny do problemów związanych z kresem życia nacechowane jest licznymi wieloznacznościami oraz sprzecznościami. Z jednej bowiem strony, współczesna medycyna dysponuje coraz lepszymi metodami przedłużania życia, co należy odczytać jako pozytywny znak, z drugiej jednak, postęp w dziedzinie medycyny rodzi nowe problemy i dylematy moralne. Dzięki zmianom w postrzeganiu potrzeb osób u kresu życia, zagadnienia związane z umieraniem znowu stały się częścią humanistycznej medycyny, a także całego świata socjokulturowego, w którym żyjemy. W pracy przedstawiono wyobrażenia osób, które nie korzystały z opieki hospicyjnej, na temat jej funkcjonowania, oraz opinie, czym jest dla nich instytucja hospicjum. Poznanie opinii wiąże się ze świadomością społeczną. Wśród uzyskanych odpowiedzi przeważały pozytywne. Znajomość jednostek hospicyjnych w danym mieście jest związana z działalnością edukacyjną, zwłaszcza w zakresie propagowania idei wolontariatu. Ponadto, hospicja poprzez swoją działalność przyczyniają się do wzrostu świadomości o problemach oraz potrzebach ludzi chorych terminalnie w naszym społeczeństwie. Propagują potrzebę rozwijania opieki hospicyjnej oraz poszukiwania optymalnych form opieki nad osobami umierającymi. Sposób i stopień, w jakim społeczeństwo jest zainteresowane opieką nad nieuleczalnie chorymi, wskazuje na rozwijającą się wzajemną relację pomiędzy chorymi a zdrowymi. Chęć niesienia pomocy wiąże się z poznaniem możliwości form pomocy. Nie bez znaczenia jest fakt, że opieka hospicyjna jest bezpłatna.

This study attempted to answer the question whether, and to what extent, the hospice as an institution is fulfilling its aims and tasks regarding social support to the patient and his/her family. The development of hospice care helped to focus attention on the sick person as a subject of care. The medical approach to the problems of the end of life is filled with multimodality and differences. On the one hand, modern medicine is able to prolong life, which is a positive factor. On the other hand, the development of medical procedures brings about new ethical problems and dilemmas. Due to changes in patients’ perception of needs, once again problems of death and dying have become a part of humanistic medicine. In this study the opinions of people outside hospice care about their imagination of that care, and the hospice as an institution, are summarized. Most of these opinions were positive. Knowledge of hospice care facilities and resources in specific cities and towns is correlated with educational activities, especially promotion of voluntary work. Moreover, hospice activities have broadened the community awareness of terminally ill people’s needs and problems and helped to build a special relationship between sick and healthy individuals. The need to be helpful for dying persons leads caregivers to knowledge about the possibilities of hospice care. Last but not least is the fact that hospice care is fully reimbursed.