Późne następstwa urazu twarzoczaszki po wypadku na paralotni

Urazy twarzoczaszki, szczególnie te związane ze sportami ekstremalnymi, takimi jak paralotniarstwo, mogą skutkować poważnymi i długoterminowymi powikłaniami, które znacząco wpływają na życie pacjentów. Choć urazy tego typu są rzadkie, zwykle wynikają z uderzeń przy dużych prędkościach, co prowadzi do złożonych złamań, uszkodzeń tkanek miękkich oraz zaburzeń neurologicznych. W niniejszym opisie przypadku przedstawiono historię 57-letniego pacjenta, który w wyniku wypadku na paralotni w 2003 roku doznał poważnych obrażeń twarzoczaszki. Uraz ten przyczynił się do rozwoju licznych powikłań, takich jak przetoka tętniczo-jamista, wytrzeszcz oraz utrata wzroku w lewym oku, które wymagały wielokrotnych interwencji chirurgicznych oraz embolizacji. Epizody obrzęku górnej powieki i nawracających bólów głowy skłoniły do przeprowadzenia zaawansowanych badań obrazowych, które wykazały rozległe uszkodzenia zatoki czołowej i klinowej. Zespół multidyscyplinarny składający się z neurochirurgów i laryngologów podjął decyzję o wykonaniu lewostronnej orbitotomii górnej oraz funkcjonalnej endoskopowej operacji zatok (FESS). Pomimo tych interwencji pacjent nadal zmagał się z nawracającymi problemami, w tym powikłaniami w obrębie zatok i wytrzeszczem, co wymagało dalszych działań chirurgicznych. Ten przypadek podkreśla złożoność leczenia długoterminowych powikłań urazów twarzoczaszki oraz znaczenie interdyscyplinarnego i kompleksowego podejścia do pacjenta, obejmującego diagnostykę, leczenie oraz rehabilitację. Holistyczna opieka uwzględniająca zdrowie emocjonalne i fizyczne odgrywa istotną rolę w zakresie poprawy jakości życia pacjentów i optymalizacji ich powrotu do zdrowia.

Craniofacial trauma, particularly in the context of extreme sports such as paragliding, can result in significant long-term complications. Although uncommon, such injuries frequently result from high-velocity impacts, leading to complex fractures, soft tissue damage, and neurological impairments. This case report details the case of a 57-year-old patient with a history of craniofacial trauma resulting from a paragliding accident in 2003. The patient developed a number of complications, including a carotid-cavernous fistula, exophthalmos, and blindness in the left eye. These required a series of surgical procedures and embolizations. Subsequent to a recent episode of the upper eyelid edema and headache, imaging revealed extensive damage to the left frontal and sphenoid sinuses, thereby necessitating surgical intervention. A multidisciplinary team, comprising neurosurgeons and otolaryngologists, performed a left upper orbitotomy and functional endoscopic sinus surgery (FESS), successfully addressing the patient’s ongoing complications. However, the patient continued to experience recurrent issues necessitating further surgical intervention. These issues included sinus-related problems and exophthalmos. This case study underscores the intricacies of managing long-term craniofacial injuries, the significance of a multidisciplinary approach, and the necessity for continuous monitoring to address both physical and psychological impacts. The report illuminates the difficulties in diagnosing delayed complications, while also emphasizing the value of a comprehensive approach for optimal recovery. A holistic treatment that addresses both physical and emotional health is essential for improving the patient’s quality of life.