Pracownicy służby zdrowia z gruźlicą, zakażeni podczas pracy

Szanowni Państwo,
tematem pulmonologicznym, jakim zajmiemy się w tym zeszycie Przewodnika Lekarza, jest gruźlica. Do podjęcia tego ważnego, a często niedostrzeganego problemu skłoniła mnie analiza światowych i krajowych danych epidemiologicznych, społeczne tło choroby, trudności diagnostyczne i lecznicze. Gruźlica nadal stanowi problem zdrowotny zarówno w krajach biednych, jak i bogatych. W USA na początku lat 80. dumnie zapowiedziano, że do 2000 r. będzie można zapomnieć o istnieniu tej choroby. Niestety, od kilku lat notuje się w tym kraju wzrost zachorowań na tę chorobę, związany m.in. z rozpowszechnieniem zakażenia wirusem HIV i z AIDS, a źródłem zakażenia prątkiem gruźlicy są imigranci z krajów zagruźliczonych i mieszkańcy najbiedniejszych dzielnic aglomeracji amerykańskich. W Europie nasilenie zachorowań na gruźlicę zaobserwowano w krajach byłego ZSRR i w Europie Wschodniej (Rumunia, Rosja, Litwa, Ukraina, Białoruś). Polska nadal należy do krajów o wysokiej zapadalności na tę chorobę (24/100 tys. mieszkańców w 2006 r.). Wskaźnik ten jest ponad 2-krotnie wyższy niż w krajach tzw. starej Unii Europejskiej (12,4/100 tys. mieszkańców w 2002 r.). Skala występowania gruźlicy na świecie w pełni upoważnia WHO do uznania jej za chorobę zagrażającą zdrowiu ludzkości w skali globalnej. Organizacja ta podejmuje heroiczne próby poprawy sytuacji, np. poprzez tworzenie globalnych programów walki z tą chorobą. Szanse na zmniejszenie się liczby osób zakażonych na świecie są jednak niewielkie, m.in. ze względu na brak środków finansowych, złą organizację, brak dostępu do służby zdrowia i do leków przeciwgruźliczych w krajach ubogich. Gruźlica występuje w formie płucnej i pozapłucnej. Przed rozwojem epidemii zakażenia HIV choroba ta w 85–90% przypadków była ograniczona do układu oddechowego. U osób HIV-dodatnich pozapłucne umiejscowienie gruźlicy może dotyczyć nawet 70% chorych, co w zdecydowany sposób wpływa na specyficzny obraz kliniczny choroby. Podane wyżej dane uzasadniają konieczność stałego doskonalenia wiedzy o gruźlicy zarówno przez lekarzy pierwszego kontaktu, jak i innych specjalności. Aby zwrócić uwagę Czytelników na problem gruźlicy, a szczególnie jej formy pozapłucnej, w bieżącym zeszycie prezentuję artykuł autorstwa dr med. Małgorzaty Wengerek-Kołaczkowskiej z Katedry i Kliniki Ftyzjopneumonologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, opisujący praktyczne aspekty gruźlicy pozapłucnej. Przedstawiam również streszczenie ciekawego...


View full text...