Prewencja pierwotna wirusowego zapalenia wątroby typu B w świetle zmian w kalendarzu szczepień wprowadzonych w 2002 r.

Historia odkrycia patogenezy wirusowego zapalenia wątroby typu B (wzw B) zapoczątkowana została w 1965 r. odkryciem przez Blumberga tzw. antygenu Australia w surowicy aborygena i pacjentów chorych na białaczkę, a następnie u pacjentów z zapaleniem wątroby. W 1970 r. Dane odkrył cząstki wirusa zapalenia wątoby typu B (HBV) w surowicy osób z dodatnim antygenem Australia, a Nowosławski potwierdził ich występowanie w jądrach hepatocytów. Jedynym aktualnie znanym naturalnym rezerwuarem HBV i źródłem zakażenia dla innych ludzi jest chory człowiek lub bezobjawowy nosiciel.






Wirus przenoszony jest głównie drogą pozajelitową z krwią, ponadto przez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe oraz drogą płciową. Źródło zakażenia stanowią płyny ustrojowe i tkanki oraz wydzieliny zakażonego człowieka, a także skażony nimi sprzęt medyczny i kosmetyczny (np. smoczki, szkło laboratoryjne, sprzęt wielorazowy, termometry, naczynia, sztućce, maszynki do golenia, narzędzia stomatologiczne, laryngologiczne, ginekologiczne itp.). Obserwuje się również pionowe przenoszenie wirusa z matki na płód lub w okresie okołoporodowym, ale występuje ono najczęściej w krajach o wysokim odsetku nosicielstwa wirusa.

Wirus cechuje się wysoką zakaźnością – pojedyncza dawka zakażająca wynosi 0,04 ul krwi, a ryzyko zakażenia po jednorazowym zakłuciu igłą waha się w zakresie 5–30 proc. Wysoka zakaźność wirusa jest również powiązana z opornością na środki dezynfekcyjne i sterylizację suchym gorącym powietrzem (strerylizatory starego typu).



Aspekty kliniczne zakażenia HBV


Okres inkubacji zakażenia HBV wynosi u pierwotnie zdrowych osób od 6 do 26 tyg. Klinicznie zakażenie HBV może przyjąć jedną z trzech postaci:
1) ostre objawowe zapalenie wątroby (ok. 25 proc. pacjentów) z zespołem objawów prodromalnych oraz fazą pełnoobjawową z dominującą żółtaczką i hepatosplenomegalią,
2) piorunujące zapalenie wątroby (ok. 1,5 proc. pacjentów) z ostrym objawowym zapaleniem wątroby oraz z szybko postępującą niewydolnością wątroby i encefalopatią wątrobową (śmiertelność wynosi 70–90 proc.),
3) ostre bezobjawowe zapalenie wątroby (ok. 75 proc. pacjentów), dominujące u dzieci i osób z upośledzoną odpornością, rozpoznawane jedynie na podstawie badań serologicznych.

Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B rozpoznaje się na podstawie...


Pełna treść artykułu...