Problemy diagnostyki i leczenia astmy oskrzelowej u niemowląt i dzieci do 5. roku życia

Astma należy do najczęstszych przewlekłych chorób układu oddechowego u dzieci. Na podstawie badań nad naturalną historią astmy oskrzelowej wiadomo, że astma zaczyna się zwykle w pierwszych latach życia. Najczęściej objawy choroby pojawiają się przed ukończeniem 8. roku życia (ok. 80 proc. astmy), a w ok. 50 proc. przypadków do 3. roku życia. Chociaż w ostatnim okresie pojawiły się liczne prace dotyczące diagnostyki i leczenia astmy w wieku rozwojowym, to nadal informacje na temat astmy u niemowląt i dzieci do 5. roku życia są skąpe i często rozbieżne.


Przyczyny świszczącego oddechu
Rozpoznawanie astmy w pierwszych latach życia dziecka, a szczególnie w wieku niemowlęcym, w chwili obecnej już nie budzi protestów. Wielu autorów podkreśla zjawisko niedodiagnozowania astmy, a tym samym opóźnienie w rozpoczęciu prawidłowego leczenia przeciwzapalnego i nadużywanie antybiotyków.
Przyjmując zatem, że astma jest przewlekłą chorobą o podłożu zapalnym, takie opóźnienie rozpoznania prowadzi do nasilania się ciężkości choroby oraz zwiększa ryzyko powstawania nieodwracalnych zmian w oskrzelach. Z drugiej strony, sceptycy twierdzą, że nie wszystko, co świszcze jest astmą, a u większości dzieci z nawracającymi epizodami świszczącego oddechu w pierwszych latach życia, dochodzi do ich stopniowego ustępowania i tzw. wyrastania z nawrotów świszczącego oddechu.
Prospektywne badania Martineza i wsp. [1] przeprowadzone w Arizonie pozwoliły na ocenę ewolucji świstów u dzieci obserwowanych od urodzenia do ukończenia 6. roku życia. Analiza uzyskanych wyników wykazała, że samo pojawienie się epizodu świszczącego oddechu w trzech pierwszych latach życia nie stanowi ryzyka rozwoju astmy oskrzelowej w wieku późniejszym.
W grupie 401 dzieci, u których obserwowano przynajmniej jeden incydent świszczącego oddechu, objaw ten ustąpił do 3. roku życia u ok. 41 proc., natomiast u 28 proc. utrzymywał się nieprzerwanie od okresu niemowlęcego do 6. roku życia. Po ukończeniu 3. roku życia świszczący oddech pojawił się u 31 proc. badanych.
Odmienny przebieg choroby w tych grupach dzieci wskazuje na obecność pewnych czynników ryzyka warunkujących brak wyrastania z choroby i przechodzenie jej w astmę.
U dzieci, u których świszczący oddech pojawił się bardzo wcześnie, a następnie ustąpił, stwierdzano niskie wartości maksymalnego przepływu w drogach oddechowych na poziomie...


Pełna treść artykułu...