Problemy i szanse lecznictwa cukrzycy o których za mało pamiętają organizatorzy opieki zdrowotnej w Polsce

Historia cukrzycy sięga 3,5 tys. lat, ale dotychczas nie wynaleziono skutecznego sposobu na jej wyleczenie.
Z wielu prognoz wynika, że u progu XXI w. nastąpi zwiększenie liczby przypadków cukrzycy na świecie o ponad 20 proc. Cukrzyca jest uznawana za chorobę cywilizacyjną, a ze względu na masowość występowania – społeczną. Wynika stąd konieczność tworzenia nowych międzynarodowych, krajowych i lokalnych programów zwalczania cukrzycy.






Zwrócić należy uwagę na postęp, jaki dokonał się w dziedzinie badań nad etiologią cukrzycy, prewencją powikłań naczyniowych, sprecyzowaniem kryteriów rozpoznania i klasyfikacji cukrzycy, poznaniem patogenezy i leczenia neuropatii cukrzycowej, opracowaniem metod terapeutycznych oraz upowszechnieniem profesjonalnej edukacji pacjentów.

Politycy i organizatorzy, a także ekonomiści opieki zdrowotnej powinni wydawać decyzje i środki opierając się na tych dowodach. Muszą więc uznać fakt zwiększania się presji na pilnie potrzebne usprawnienie prewencji pierwotnej i wtórnej cukrzycy i jej powikłań, na konieczność podnoszenia poziomu jakości opieki diabetologicznej obiektywnie ocenianej, na potrzebę lepszej i przyjaznej współpracy ze środowiskiem lekarzy-diabetologów i społecznością osób z cukrzycą. To są niewykorzystane szanse dla polepszenia prognozy medycznej, społecznej i ekonomicznej problemów cukrzycy.



Społeczna i ekonomiczna presja cukrzycy


Najstarszym dokumentem wskazującym na obecność cukrzycy w historii ludzkości jest opis jej objawów i leczenia na papirusie z ok. 1550 r. przed naszą erą – odkrytym w Tebach (Egipt) w 1862 r. przez niemieckiego archeologa Georga Ebersa. Ten tzw. papirus Ebersa, obecnie przechowywany w Muzeum Uniwersytetu w Lipsku (RFN) świadczy o tym, że historia tej choroby ma już 3,5 tys. lat, a obecny przełom milenijny jest trzecim z kolei. Jak z tego wynika, natura z oporem poddaje się leczniczej korekcie dokonywanej przez człowieka. Mimo tego na drodze do celu, tj. do uzyskania możliwości pełnego wyleczenia cukrzycy przebyto już duży dystans. Wyleczenie cukrzycy wprawdzie ciągle nie jest możliwe, jednak wyjaśnienie wielu molekularnych – genetycznych, autoimmunologicznych i metabolicznych – mechanizmów choroby i jej powikłań pozwoliło nie tylko na wprowadzenie nowych metod leczenia objawowego, ale także stworzyło racjonalne podstawy...


Pełna treść artykułu...