Profesor Józef Towpik (1908–1992). Wspomnienie z okazji 101. rocznicy urodzin

Setna rocznica urodzin jest zwykle dobrą okazją do przypomnienia życiorysu i dorobku ludzi wybitnych, których działalność naukowa, społeczna czy artystyczna pozostawiła trwałe ślady w nauce lub kulturze danego narodu. Do takich ludzi należy profesor Józef Towpik, znany polski dermatolog-wenerolog, wieloletni pracownik Kliniki Dermatologicznej i dyrektor Instytutu Wenerologii Akademii Medycznej w Warszawie w latach 1970–1979.
Józef Towpik urodził się 22 października 1908 roku w Berezie Kartuskiej na Polesiu. Po wybuchu I wojny światowej w obliczu zbliżającego się frontu rodzina wyjeżdża do Tomska na Syberii. W latach 1915–1920 Józef Towpik początkowo chodzi do szkoły polskiej, a następnie uczy się w gimnazjum rosyjskim. W tym czasie należy do polskiej drużyny harcerskiej grupującej młodzież z licznej wówczas polskiej kolonii w Tomsku [1]. Po zajęciu tych terenów przez „czerwonych” na skutek represji rodzina Towpików przenosi się do odległej o 350 km wsi Raskaticha przy Kolczuginskiej linii kolejowej, gdzie starszy brat Józefa jest naczelnikiem stacji. W 1922 roku rodzina Towpików wraca do Polski, początkowo do Baranowicz, a następnie do domu rodzinnego w Berezie Kartuskiej. Po ukończeniu w 1928 roku gimnazjum im. Romualda Traugutta w Brześciu nad Bugiem Józef Towpik zapisuje się na studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jest również w tym czasie aktywnym członkiem Koła Kresowego, do którego należeli Polacy pochodzący z Wileńszczyzny, Polesia, Wołynia, Podola oraz innych terenów, które w wyniku I wojny światowej, a później wojny polsko-bolszewickiej znalazły się poza granicami Polski [1]. Do koła tego należeli m.in. późniejszy ksiądz Władysław Bukowiński – autor wspomnień ze zsyłki do Kazachstanu – oraz Ksawery i Mieczysław Prószyńscy – autorzy wielu książek opisujących życie Polaków na kresach.
W celu podreperowania skromnego, studenckiego budżetu, w czasie wakacji Józef Towpik zatrudnia się m.in. jako robotnik w kopalni węgla kamiennego „Wujek” koło Katowic, a także jako korepetytor Ksawerego Krasickiego w Lesku oraz pomocnik lekarza powiatowego w Drohiczynie. Bierze udział w akcji szczepień ochronnych dla dzieci (przeciw błonicy i płonicy) oraz pracuje jako opiekun dzieci robotniczych w sanatorium „Górka” w Busku.
W 1932 roku Józef Towpik przenosi się na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu zajęć w 1934 roku...


Pełna treść artykułu...