Profesor dr hab. med. Stefania Jabłońska (1920–2017)

8 maja 2017 r. zmarła prof. dr hab. med. Stefania Jabłońska, wybitny dermatolog i naukowiec, wieloletni kierownik warszawskiej Kliniki Dermatologicznej i prezes Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, wychowawca wielu pokoleń lekarzy, dla których była nauczycielem i mistrzem. Pogrzeb Pani Profesor odbył się na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. Uczestniczyła w nim najbliższa rodzina, przyjaciele, liczni uczniowie, kierownicy lub przedstawiciele wszystkich polskich klinik dermatologicznych. Śmierć prof. Stefanii Jabłońskiej odbiła się także szerokim echem wśród światowych dermatologów. Na ręce prof. Lidii Rudnickiej, przewodniczącej PTD, wpłynęło wiele listów z wyrazami głębokiego żalu, a prof. Gerard Orth z Instytutu Pasteura w Paryżu i prof. Thomas Krieg, kierownik Kliniki Dermatologicznej w Kolonii, przyjechali specjalnie do Warszawy, aby osobiście pożegnać pierwszą damę polskiej dermatologii.
Profesor Stefania Jabłońska urodziła się 7 września 1920 r. w Warszawie. Ojciec, Emil Ginsburg był ekonomistą, natomiast matka, Bella – lekarzem dermatologiem. Naukę w gimnazjum Zjednoczenia Nauczycieli rozpoczęła w wieku 6 lat (1926 r.), a świadectwo maturalne uzyskała, mając lat 17 (1937 r.), i w tym samym roku podjęła studia lekarskie. Po wybuchu wojny kontynuowała naukę na Uniwersytecie Lwowskim, a następnie we Frunze (stolica Kirgistanu). W 1942 r. uzyskała dyplom lekarski, z wyróżnieniem, i została wysłana w szeregach Armii Radzieckiej na front. Ciężko ranna w bitwie pod Kurskiem odbywała długą rehabilitację (m.in. w Leningradzie), podczas której ukończyła studia podyplomowe w dziedzinie patologii (pod kierunkiem prof. Olgi Podwysockiej), przygotowała pracę doktorską dotyczącą histopatologii odczynów skórnych na tuberkulinę i wyciągi z prątka gruźlicy oraz zrobiła specjalizację z dermatologii i wenerologii. Po powrocie do Polski rozpoczęła w 1946 r. pracę w warszawskiej Klinice Dermatologicznej kierowanej przez prof. Mariana Grzybowskiego. W tym czasie, oprócz pracy klinicznej, przygotowywała swoją pracę habilitacyjną. Wiadomość o aresztowaniu i śmierci prof. Grzybowskiego zastała prof. Jabłońską w Filadelfii, gdzie przebywała na stypendium WHO. Natychmiast wróciła do Warszawy i wtedy powierzono jej obowiązki zastępcy kierownika Kliniki, natomiast na stanowisko kierownika powołano ją w 1952 r. W ciągu tych 3 lat (1949–1952) obroniła w 1950 r. pracę doktorską, a w 1951 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy pt....


Pełna treść artykułu...