Bieżący numer
Archiwum
Filmy
Artykuły w druku
O czasopiśmie
Suplementy
Rada naukowa
Recenzenci
Bazy indeksacyjne
Prenumerata
Kontakt
Zasady publikacji prac
Opłaty publikacyjne
Standardy etyczne i procedury
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
|
4/2023
vol. 125 streszczenie artykułu:
Varia
Profesor zw. dr hab. n. med. Zofia Krawczykowa (1924–2023) – wspomnienie
Roman Gos
1
,
Arleta Waszczykowska
1
KLINIKA OCZNA 2023, 125, 4: 257-258
Data publikacji online: 2024/01/11
Pełna treść artykułu
Pobierz cytowanie
ENW EndNote
BIB JabRef, Mendeley
RIS Papers, Reference Manager, RefWorks, Zotero
AMA
APA
Chicago
Harvard
MLA
Vancouver
5 października 1923 roku w wieku 99 lat zmarła płk
w st. sp. prof. zw. dr hab. n. med. Zofia Krawczykowa z d. Mi-
chalik, nestorka łódzkiej i polskiej okulistyki. Msza pożegnalna z wystawieniem urny z prochami zmarłej została odprawiona 16 października o godz.12.00 w kościele garnizonowym w Łodzi. Po mszy pogrzebowej śp. prof. Zofię Krawczykową pożegnał wzruszającym wspomnieniem jej wychowanek, prof. Roman Goś. W najbliższym czasie, urna Pani Profesor wraz z urną jej wcześniej zmarłego męża –
doc. dr. n. med. Bogusława Krawczyka zostanie przeniesiona do rodzinnego grobu na Powązkach w Warszawie.
W ten sposób historia życia Pani Profesor zatoczy koło, bowiem urodziła się ona w Warszawie 12 marca 1924 roku. Jej najpiękniejsze, młodzieńcze lata życia przypadły na mroczny okres wojny. Maturę uzyskała podczas okupacji na tajnych kompletach. Studia lekarskie rozpoczęła na Wydziale Lekarskim tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich i w Szkole Zaorskiego. W czasie okupacji działała w ruchu oporu w Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej (pseudonim „Zośka”). W czasie powstania warszawskiego służyła jako łączniczka i sanitariuszka w zgrupowaniu „Baszta”. W powstaniu zginął jej pierwszy mąż – Janek Barszczewski oraz rodzice i część dalszej rodziny, a ona po zakończeniu powstania pozostała praktycznie sama na zgliszczach ukochanej Warszawy. Po wojnie, w Poznaniu kontynuowała studia medyczne i uzyskała dyplom lekarza w 1947 roku. Następnie w latach 1947–1954 pracowała jako asystent w Klinice Okulistyki Akademii Medycznej w Łodzi i pod kierunkiem prof. Janusza Sobańskiego w 1951 roku obroniła prace doktorską pt. Badania nad krążeniem krwi w układzie krwionośnym siatkówki ludzi zdrowych z uwzględnieniem średniego poziomu ciś- nienia krwi. W 1959 roku podjęła pracę na etacie adiunkta w Klinice Okulistyki Wojskowej Akademii Medycznej (WAM) w Łodzi kierowanej przez prof. Pawła Segała. W 1966 roku na podstawie całości dorobku naukowego i przedstawionej rozprawy pt. Badania nad zmianami dna ocznego w przebiegu zatruć ciążowych w świetle wieloletnich obserwacji uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1969 roku objęła kierownictwo Kliniki Okulistycznej WAM i pełniła te obowiązki do czasu przejścia na emeryturę w 1991 roku. W 1970 roku rozpoczęła zawodową służbę wojskową w stopniu podpułkownika, awansując w 1978 roku do stopnia pułkownika. W czasie swojej aktywności zawodowej w latach 1974–1980 pełniła także obowiązki Szefa Instytutu... Pełna treść artykułu... |
|