Profilaktyczne stosowanie heparyny drobnocząsteczkowej u chorych na raka trzustki leczonych ambulatoryjnie
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 17.06.2015
Źródło: Pelzer U et al. „Efficacy of Prophylactic Low–Molecular Weight Heparin for Ambulatory Patients With Advanced Pancreatic Cancer: Outcomes From the CONKO-004 Trial” J Clin Oncol 33, 2015.
Powikłania w postaci żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej są sześciokrotnie częstsze w populacji chorych na nowotwory. Żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (VTEs – venous tromboembolic events) są najczęstsze u chorych na nowotwory mózgu, trzustki, płuc i żołądka. Zaawansowany rak trzustki charakteryzuje się złym rokowaniem, szybką progresją, znaczną chemioopornością i częstym występowaniem VTEs.
Chorzy w trakcie hospitalizacji otrzymują leczenie przeciwzakrzepowe, jednakże brak jasnych wytycznych odnośnie chorych leczonych ambulatoryjnie. W fazie przygotowawczej badania CONKO-004 przeprowadzono badanie pilotowe, które u chorych na zaawansowanego raka trzustki leczonych schematem GFFC (gemcytabina, fluorouracyl, kwas foliowy i cisplatyna) i otrzymujących enoxaparynę stwierdzono niski odsetek VTEs (5%), brak powikłań krwotocznych i medianę przeżycia całkowitego (OS – overall survival) na poziomie 10,05 miesiąca. Po uzyskaniu tych wyników zadecydowano o rozpoczęciu badania CONKO-004, w którym oceniano skuteczność enoxaparyny w pierwotnej profilaktyce objawowych VTEs i jej wpływ na przeżycie u chorych na zaawansowanego raka trzustki leczonych ambulatoryjnie pierwszą linią chemioterapii.
W badaniu CONKO-004 chorych na zaawansowanego raka trzustki podzielono na grupę w dobrym stanie ogólnym (Karnofsky≥80%) i z prawidłową funkcją nerek oraz grupę w gorszym stanie ogólnym (Karnofsky<80%) i z nieprawidłowa funkcją nerek (podwyższony poziom kreatyniny). Pierwsza grupa (n=255) otrzymała leczenie wg schematu GFFC (gemcytabina 1g/m2, fluorouracyl 750mg/m2, kwas foliowy 200mg/m2 i cisplatyna 30mg/m2 w dniu 1 i 8 co 3 tygodnie). Druga grupa (n=57) otrzymała leczenie gemcytabiną w dawce 1g/m2 w dniu 1, 8 i 15 co 4 tygodnie. Ponadto część chorych w grupie pierwszej (n=130) i drugiej (n=30) otrzymała dodatkowo leczenie enoxaparyną w dawce 1mg/kg sc dziennie.
W czasie przeprowadzonej po 3 miesiącach oceny stwierdzono wystąpienie objawowych VTEs u 15 ze 152 chorych z grupy bez enoxaparyny i u 2 ze 160 chorych z grupy otrzymującej enoxaparynę (p=0,001). Powikłania krwotoczne stwierdzono odpowiednio u 5 i u 7 osób (enoxaparyna). Całkowity skumulowany odsetek VTEs wyniósł 6,4% w grupie enoxaparyny i 15,1% w grupie odniesienia (p=0,01). OS i przeżycie wolne od progresji nie różniło się pomiędzy grupami.
Podsumowując – profilaktyczne podawanie enoxaparyny u chorych na zaawansowanego raka trzustki pozwala ograniczyć ilość powikłań w postaci VTEs.
W badaniu CONKO-004 chorych na zaawansowanego raka trzustki podzielono na grupę w dobrym stanie ogólnym (Karnofsky≥80%) i z prawidłową funkcją nerek oraz grupę w gorszym stanie ogólnym (Karnofsky<80%) i z nieprawidłowa funkcją nerek (podwyższony poziom kreatyniny). Pierwsza grupa (n=255) otrzymała leczenie wg schematu GFFC (gemcytabina 1g/m2, fluorouracyl 750mg/m2, kwas foliowy 200mg/m2 i cisplatyna 30mg/m2 w dniu 1 i 8 co 3 tygodnie). Druga grupa (n=57) otrzymała leczenie gemcytabiną w dawce 1g/m2 w dniu 1, 8 i 15 co 4 tygodnie. Ponadto część chorych w grupie pierwszej (n=130) i drugiej (n=30) otrzymała dodatkowo leczenie enoxaparyną w dawce 1mg/kg sc dziennie.
W czasie przeprowadzonej po 3 miesiącach oceny stwierdzono wystąpienie objawowych VTEs u 15 ze 152 chorych z grupy bez enoxaparyny i u 2 ze 160 chorych z grupy otrzymującej enoxaparynę (p=0,001). Powikłania krwotoczne stwierdzono odpowiednio u 5 i u 7 osób (enoxaparyna). Całkowity skumulowany odsetek VTEs wyniósł 6,4% w grupie enoxaparyny i 15,1% w grupie odniesienia (p=0,01). OS i przeżycie wolne od progresji nie różniło się pomiędzy grupami.
Podsumowując – profilaktyczne podawanie enoxaparyny u chorych na zaawansowanego raka trzustki pozwala ograniczyć ilość powikłań w postaci VTEs.
