Proinflammatory cytokines in children with arthralgia and juvenile idiopathic arthritis

Wstęp

Terminem młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) określa się grupę przewlekłych zapaleń stawów wieku dziecięcego, o podłożu autoimmunizacyjnym i nieznanej etiologii. Zgodnie z obowiązującymi kryteriami, bazującymi na objawach klinicznych pierwszych 6 miesięcy choroby, wyodrębnia się 6 podtypów (manifestacji klinicznych) MIZS [1]. Najnowsze badania, obejmujące m.in. różnice w uwarunkowaniach genetycznych, zaburzeniach czynności układu odporności wrodzonej i nabytej oraz w funkcjonowaniu mechanizmów immunoregulacyjnych, wskazują z jednej strony na odrębność etiopatogenezy poszczególnych podtypów MIZS. Z drugiej jednak strony, zjawiska doprowadzające do destrukcji struktur stawu, towarzyszące przede wszystkim postaci nielicznostawowej i wielostawowej, wydają się podobne [2].
W rozwoju i podtrzymywaniu przetrwałej odpowiedzi zapalnej oraz w procesach destrukcji chrząstki i kości stawowej istotną rolę przypisuje się cytokinom. Wśród wielu cytokin, które funkcjonują w sieci wzajemnych oddziaływań, główną rolę patogenną przypisuje się czynnikowi martwicy nowotworu (tumour necrosis factor – TNF) oraz interleukinie 6 (IL-6), wytwarzanym przez komórki układu odporności wrodzonej [3]. Leki neutralizujące aktywność biologiczną TNF zarejestrowano już do leczenia dzieci chorych na postać wielostawową MIZS, a dotychczasowe badania kliniczne wskazują na skuteczność tej terapii także w postaci nielicznostawowej rozszerzającej się. Lek blokujący aktywację komórek przez IL-6 wykazuje natomiast największą skuteczność terapeutyczną w uogólnionej postaci MIZS [4, 5]. Badania u zwierząt z zapaleniem stawów wywołanym doświadczalnie oraz liczne badania u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) wskazują, że również IL-17, wytwarzana głównie przez subpopulację limfocytów pomocniczych (tzw. limfocyty Th17) i komórki tuczne, wpływa wielokierunkowo na komórki biorące udział w odpowiedzi immunologiczno­-zapalnej i procesach destrukcyjnych [3, 6, 7]. Interleukina 17 stymuluje m.in. wytwarzanie chemokin, innych cytokin prozapalnych (np. IL-6 i TNF), czynników i cytokin proangiogennych (m.in. IL-8), metaloproteaz degradujących chrząstkę, a także cytokin (RANKL) i receptorów (RANK) promujących osteoklastogenezę i w rezultacie destrukcję kości [3, 6]. U ludzi różnicowanie limfocytów T pomocniczych w komórki Th17 jest zależne m.in. od IL-6, a utrzymanie puli tych komórek (proliferacja) jest podtrzymywane przez IL-23 [3, 6].
Najnowsze badania u zwierząt z zapaleniem stawów indukowanym podaniem antygenu wskazują, że zarówno TNF, jak i IL-6 w istotny sposób przyczyniają się do powstania i utrzymywania się przetrwałego bólu stawów zajętych procesem zapalnym [8]. Wobec tego wydaje się, że obie te cytokiny mogą odgrywać ważną rolę w odczuwaniu bólu u chorych cierpiących na choroby reumatyczne. W wieku rozwojowym bóle kostno-stawowo-mięśniowe mogą być oznaką różnych chorób [9, 10]. W MIZS objawy bólowe nie zawsze są komunikowane (np. w postaci o początku nielicznostawowym na ból skarży się zaledwie 25% dzieci), co może wynikać z nieumiejętności rozpoznawania i/lub oceny przez dzieci tych objawów [10]. Z kolei u dzieci bez klinicznych objawów zapalenia stawów lub urazu bóle stawów mogą być spowodowane wieloma przyczynami (np. chorobą nowotworową, jałową martwicą kości, fibromialgią, wadami postawy bądź nadmierną wiotkością więzadeł), mogą to być również przemijające bóle kończyn o niewyjaśnionej etiologii, zwane bólami wzrostowymi [9, 10].
Celem niniejszej pracy było określenie profilu i stężenia cytokin w surowicach dzieci z bólami stawów, których przyczyny nie udało się ustalić („artralgie”), w po­równaniu z dziećmi z MIZS. W badaniach oceniano cytokiny (TNF, IL-6, IL-8, IL-17, IL-23), którym przypisuje się kluczową rolę w odpowiedzi zapalnej i procesach destrukcyjnych w stawach oraz odczuwaniu bólu.

Materiał i metody

Badaniami objęto łącznie 51 dzieci, w tym: 25 dzieci z nielicznostawową i 11 dzieci z wielostawową postacią MIZS oraz 15 dzieci z bólami stawów utrzymującymi się przez co najmniej 6 tygodni („artralgie”), których przyczyny (po wykluczeniu m.in. zdefiniowanych chorób tkanki łącznej, zakażeń, chorób nowotworowych, odczynów poszczepiennych, urazów itp.) nie udało się ustalić. Charakterystykę badanych grup pacjentów przedstawiono w tabeli I.
Wszystkie dzieci z MIZS były w klinicznie aktywnej fazie choroby. W grupie z MIZS o początku nielicznostawowym u 3 dzieci rozpoznano postać rozszerzającą się. U żadnego z dzieci nie stwierdzono w surowicy obecności czynnika reumatoidalnego, a obecność przeciwciał swoistych dla cyklicznych cytrulinowanych peptydów (anty-CCP, oznaczane zestawem Immunoscan CCPlus firmy Euro-Diagnostica) stwierdzono wyłącznie u 3 dzieci z wielostawową postacią MIZS.
Stężenia wybranych cytokin oznaczano w surowicach, stosując swoiste dla danej cytokiny testy ELISA: TNF i IL-17 – zestawy Duo-Set (R&D, Polska); IL-23 – układ własny z użyciem szczurzej IgG1 swoistej dla podjednostki p19 ludzkiej IL-23 (przeciwciało opłaszczające), mysiej biotynylowanej IgG1 swoistej dla podjednostki p40 ludzkiej IL-23 i IL-12 (przeciwciało wykrywające) oraz rekombinowanej ludzkiej IL-23 (wszystkie odczynniki z NatuTec eBioscience, Niemcy); IL-6 i IL-8 – układ włas­ny opisany uprzednio [11].
Analizę statystyczną wyników przeprowadzono przy użyciu oprogramowania Statistica 6.0 (StatSoft, Polska). Różnice pomiędzy badanymi grupami dzieci oceniano testami nieparametrycznymi (test U Manna-Whitneya oraz Kruskalla-Wallisa), korelacje pomiędzy stężeniami badanych cytokin badano, stosując test Spearmana. Jako istotną statystycznie przyjęto wartość p < 0,05. Na rycinach wyniki przedstawiono jako średnią arytmetyczną ± błąd standardowy (SEM).

Wyniki

Stężenia ocenianych cytokin w surowicach dzieci z „artalgiami” oraz nielicznostawową i wielostawową postacią MIZS przedstawiono zbiorczo na rycinie 1. W wielostawowej postaci MIZS średnie stężenia większości cytokin były większe niż w pozostałych grupach dzieci, jednak z powodu dużego rozrzutu wyników różnice nie były istotne statystycznie. Z tych samych powodów nie stwierdzono statystycznie znamiennych różnic, porównując grupę dzieci z „artralgiami” z całą grupą MIZS (postać nielicznostawowa i wielostawowa łącznie; dane nieprzedstawione). Należy podkreślić, że w grupie dzieci z „artralgiami” średnie stężenia cytokin były bardzo zbliżone do stężeń u dzieci z nielicznostawową postacią MIZS (ryc. 1). Co ciekawe, w obu postaciach MIZS odnotowano wzajemną korelację pomiędzy stężeniami ­większości badanych cytokin, co przemawia za ich skoordynowanym wytwarzaniem. Takiej zależności nie obserwowano jednak w grupie dzieci z „artralgiami” (tab. II).
W dalszej analizie w każdej z badanych grup wyodrębniono dzieci młodsze (< 10. roku życia) i starsze (ł 10. roku życia; faza prepubertalna i pubertalna okresu pokwitania) (ryc. 2). W MIZS u dzieci starszych średnie stężenia większości cytokin były większe niż u dzieci młodszych, a różnice istotne statystycznie zauważono w przypadku 2 cytokin: IL-23 w postaci nielicznostawowej oraz TNF w postaci wielostawowej. W grupie dzieci z „artralgiami” takich różnic nie stwierdzono.

Omówienie

Profil cytokin w surowicy jest odzwierciedleniem przebiegającej odpowiedzi zapalnej. W przypadku chorób reumatycznych przetrwały proces zapalny toczy się w zajętych chorobowo stawach, dlatego stężenia cytokin w płynie stawowym są większe niż w surowicy, ale ich profil jest podobny. Ostatnio wykazano, że w nielicznostawowej i wielostawowej postaci MIZS profil cytokin w osoczu i płynie stawowym jest bardzo zbliżony, chociaż odmienny niż w układowej postaci tej choroby [12]. To wskazuje, że w nielicznostawowej i wielostawowej postaci MIZS odpowiedź zapalna ma wspólny patomechanizm. Jednak samo określanie profilu cytokin ma wątpliwą wartość diagnostyczną, choć może mieć znaczenie pomocnicze i być użyteczne w monitorowaniu przebiegu choroby. Przemawia za tym m.in. fakt, że u osób chorych na inne przewlekłe choroby (np. cukrzycę) stwierdza się umiarkowane zwiększenie stężenia tych samych cytokin co w MIZS [5]. Wobec tego cytokiny prozapalne, zwłaszcza te wykazujące działanie plejotropowe i ogólnoustrojowe (TNF, IL-6), mogą brać udział w różnych zjawiskach towarzyszących przetrwałej odpowiedzi zapalnej (np. odczuwaniu bólu, procesach destrukcyjnych czy objawach uogólnionych), niezależnie od rodzaju czynnika inicjującego tę odpowiedź.
Wyniki niniejszej pracy potwierdzają tę obserwację, wskazując na podobieństwo profilu i stężenia cytokin prozapalnych w surowicach dzieci z „artralgiami” i u dzieci chorych na MIZS. Pomimo pewnych zaobserwowanych różnic (w przypadku „artralgii” wytwarzanie badanych cytokin jest mniej skoordynowane i nie wzrasta w okresie prepubertalnym i pubertalnym) fakt, że stężenia cytokin prozapalnych (m.in. TNF i IL-6) w „artralgiach” i nielicznostawowej postaci MIZS są zbliżone, przemawia za tym, że także w „artralgiach” może toczyć się skryty proces zapalny. Odkrycie, że IL-6 i TNF biorą udział w odczuwaniu bólu stawów, w których toczy się proces zapalny, ale nie w przypadku stawów „zdrowych”, przemawia za słusznością tego przypuszczenia [8]. W związku z tym zlokalizowanie tego procesu i jego skuteczne leczenie wydają się niezwykle istotne. Wykazano bowiem, że wśród dorosłych cierpiących na „artralgie” i wykazujących zwiększone ryzyko zachorowalności na RZS, tj. tych, u których występują swoiste autoprzeciwciała (anty-CCP, czynnik reumatoidalny), a w komórkach krwi obwodowej stwierdza się zwiększoną ekspresję genów kodujących niektóre cytokiny i chemokiny, w ciągu kilku miesięcy u niemal 20% osób rozwija się pełnoobjawowe RZS [13]. „Artralgia” może być zatem jednym z czynników predykcyjnych rozwoju chorób reumatycznych. Można zakładać, że u dzieci z dużym stężeniem nie tylko klasycznych cytokin prozapalnych (TNF, IL-6), ale także cytokin o wybitnym potencjale destrukcyjnym (IL-17), którym przypisuje się rolę patogenną także w MIZS [14, 15], istotna jest przede wszystkim dalsza obserwacja reumatologiczna.
Na podstawie własnych obserwacji i nowych danych z piśmiennictwa, autorzy niniejszej pracy uważają, że ocena profilu cytokin prozapalnych w surowicach dzieci z „artralgiami” może mieć pomocniczą wartość diagnostyczną i prognostyczną. Konieczne są jednak dalsze badania, uwzględniające wielokrotną obserwację chorych w dłuższym przedziale czasowym.

Wnioski

Uzyskane wyniki wskazują, że u dzieci chorujących na MIZS wytwarzanie niektórych cytokin (IL-23 w postaci nielicznostawowej oraz TNF w postaci wielostawowej) nasila się w okresie okołopokwitaniowym, a stężenia badanych cytokin wykazują znaczny stopień wzajemnej korelacji. U dzieci z „artralgiami” takich zależności nie zaobserwowano, co wskazuje, że w „artralgiach” badane cytokiny są wytwarzane w sposób nieskoordynowany i niezależny od pokwitania. Mimo tych różnic, w grupie dzieci z „artralgiami” zarówno profil, jak i stężenia ocenianych cytokin (TNF, IL-6, IL-8, IL-23 i IL-17) nie różniły się w sposób statystycznie istotny od profilu i stężenia cytokin u dzieci z MIZS. Wobec tego autorzy niniejszej pracy uważają, że u dzieci dolegliwości bólowe stawów o nieustalonej przyczynie („artralgie”) zobowiązują do wnikliwej obserwacji i dalszej diagnostyki.

Piśmiennictwo

 1. Petty RE, Southwood TR, Manners P, et al. International League of Associations for Rheumatology classification of juvenile idiopathic arthritis: second revision, Edmonton, 2001. J Rheumatol 2004; 31: 390-392.  
2. Macaubas C, Nguyen K, Milojevic D, et al. Oligoarticular and polyarticular JIA: epidemiology and pathogenesis. Nat Rev Rheumatol 2009; 5: 616-626.  
3. Kontny E, Maśliński W. Sieć cytokin i implikacje terapeutyczne w chorobach reumatycznych. W: Wiland P. (red.). Leczenie biologiczne chorób reumatycznych. Termedia, Poznań 2009; 9-36.  
4. Rutkowska-Sak L, Żuber Z. Skuteczność leczenia biologicznego w młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów. W: Wiland P. (red.). Leczenie biologiczne chorób reumatycznych. Termedia, Poznań 2009; 113-130.  
5. Prakken BJ, Albani S. Using biology of disease to understand and guide therapy of JIA. Best Pract Res Clin Rheumatol 2009; 23: 599-608.  
6. Kontny E, Maśliński W. Patogeneza reumatoidalnego zapalenia stawów. W: Wiland P. (red.). Reumatologia 2009/2010 – nowe trendy. Termedia, Poznań 2010; 13-35.  
7. Hueber AJ, Asquith DL, Miller AM, et al. Cutting edge: mast cells express IL-17A in rheumatoid arthritis synovium. J Immunol 2010; 184: 3336-3340.  
8. Schaible HG, von Banchet GS, Boettger MK, et al. The role of proinflammatory cytokines in the generation and maintenance of joint paint. Ann N Y Acad Sci 2010; 1193: 60-69.  
9. Bron DCS. Arthralgia in chlidren. Can Fam Physician 1983; 29: 2149-2151.
10. Tuszkiewicz-Misztal E, Postępski J. Diagnostyka bólów stawów u dzieci – kontrowersje. Przegl Lek 2009; 66: 1-2.
11. Kontny E, Grabowska A, Kowalczewski J, et al. Taurine chloramine inhibition of cell proliferation and cytokine production by rheumatoid arthritis fibroblast-like synoviocytes. Arthritis Rheum 1999; 42: 2552-2560.
12. van den Ham HJ, de Jager W, Bijlsma JWJ, et al. Differential cytokine profiles in juvenile idiopathic arthritis subtypes revealed by cluster analysis. Rheumatology 2009; 48: 899-905.
13. van Baarsen LGM, Bos WH, Rustenburg F, et al. Gene expressing profiling in autoantibody-positive patients with arthralgia predicts development of arthritis. Arthritis Rheum 2010; 62: 694-704.
14. Agarwal S, Misra R, Aggarwal A. Interleukin 17 levels are increased in juvenile idiopathic arthritis synovial fluid and induce synovial fibroblasts to produce proinflammatory cytokines and matrix metalloproteinases. J Rheumatol 2008; 35: 515-519.
15. Nistala K, Moncrieffe H, Newton KR, et al. Interleukin-17-producing T cells are enriched in the joints of children with arthritis, but have a reciprocal relationship to regulatory T cell numbers. Arthritis Rheum 2008; 58: 875-887.