Propozycja nowego podejścia metodycznego i interpretacji wyników oznaczeń przeciwciał przeciwko Borrelia burgdorferi – analiza składu przeciwciałowego krążących kompleksów immunologicznych

Borelioza z Lyme ma bogatą symptomatologię i w znacznym odsetku przypadków może przypominać wczesne stadia układowej choroby tkanki łącznej. Część pacjentów trafia po wizycie u lekarza POZ do reumatologa. Reumatolog może zlecić badania autoprzeciwciał „markerowych” oraz na obecność przeciwciał bakteryjnych (przeciwko Borrelia burgdorferi). Odsetek wyników dodatnich w kierunku B. burgdorferi jest znikomy (14,7%), istnieje zatem problem wiarygodności tych wyników. Seronegatywność pod względem obecności swoistych przeciwciał dla B. burgdorferi dotyczy ok. 30–40% surowic pacjentów z podejrzeniem boreliozy, łącznie z pacjentami z potwierdzonymi w wywiadzie ukąszeniami przez kleszcza i wystąpieniem objawu patognomonicznego (rumienia wędrującego). Mimo że dysponujemy licznymi testami bakteriologicznymi, serologicznymi czy molekularnymi (PCR), diagnostyka boreliozy nastręcza trudności i może prowadzić do uzyskiwania wyników fałszywie ujemnych lub fałszywie dodatnich. Autorzy pracy skupili się na surowicach pacjentów seronegatywnych pod względem przeciwciał dla B. burgdorferi, w których wolne przeciwciała przeciwko B. burgdorferi zostały związane przez antygeny krętka i utworzyły krążące kompleksy immunologiczne (KKI). Celem pracy była analiza KKI pod kątem obecności przeciwciał przeciwko B. burgdorferi w trudnych diagnostycznie surowicach pacjentów, u których obraz kliniczny wskazywał na obecność zakażenia krętkiem z rodzaju B. burgdorferi (ryc. 1–7). Badania przeprowadzono na surowicach 54 chorych z wywiadem wskazującym na boreliozę. Zastosowano nowe metodyczne podejście do analizy obecności swoistych przeciwciał dla B. burgdorferi – wytrącanie i dysocjację KKI, a następnie oznaczanie w uzyskanej frakcji γ z osadu PEG przeciwciał swoistych dla B. burgdorferi. W 41 surowicach ujemnych w teście ELISA wytrącono frakcję γ z osadu PEG i powtórnie oznaczono przeciwciała dla B. burgdorferi. W 82% surowic wykryto obecność przeciwciał dla B. burgdorferi, głównie w klasie IgG. Wykonano test potwierdzenia metodą Western-blotting i w ponad 50% frakcji γ uzyskano potwierdzenie obecności tych przeciwciał, w 22% surowic uzyskano wyniki wątpliwe, w pozostałych 28% frakcji  występowały co najmniej przeciwciała dla antygenu p41. Autorzy mają nadzieję, że opracowane przez nich nowe podejście, po niezbędnych dla celów rutynowej diagnostyki uproszczeniach, znajdzie zastosowanie w serodiagnostyce boreliozy. Jest to cel przyszłych badań, jakie będą prowadzone w Zakładzie Mikrobiologii i Serologii IR przy współpracy z innymi zakładami.

Lyme borreliosis is characterized by rich symptomatology which in a very high percentage resembles early stages of connective tissue diseases. Some patients after having contactes a physician are referred to a rheumatologist. The rheumatologist may order a test for “marker” antibody and a test for presence of anti-bacterial antibodies (anti-Borrelia burgdorferi). Frequency of positive results of anti- B. burgdorferi is rather low (14.7%), and because of that, there is a problem of credibility of the above-mentioned test. Seronegativity, as to the presence of specific antibodies to B. burgdorferi, concerns about 40% of sera of the patients with borreliosis, including patients with confirmed incidents of the tick bite and appearance of the pathognomonic manifestation (migrating erythema). Despite many bacteriological, serological or molecular (PCR) tests available, diagnosis of borreliosis causes difficulties and may lead to false negative or positive results. Authors of this work focused on cases of patients with sera seronegative for antibodies to B. burgdorferi , where free antibodies have been probably bound to bacterial antigens, forming circulating immune complexes (CIC). The goal of the researches was to analyse composition of CIC for the presence of antibodies to B. burgdorferi in sera of patients difficult to diagnose, where the clinical syndromes suggested the infection with B. burgdorferi (Fig. 1-7). The researches covered sera of a group of 54 patients with suspected borreliosis. A new methodological approach to analysis of the antibodies specific to B. burgdorferi was applied. This method is based on precipitation and dissociation of CIC, and estimation in prepared γ fraction of antibodies specific to B. burgdorferi In 41 sera negative in the ELISA test, a γ fraction from PEG sediment was obtained and in prepared γ fraction antibodies against B. burgdorferi antigens were estimated. In 82% of sera, such antibodies were found, mainly in the IgG class. The confirmatory Western-blot test was applied and in 50% of tested γ fraction, the presence of specific anti- B. burgdorferi antibodies was confirmed, in 22% – equivocal results were obtained and in the remaining 28% – antibodies to antigen p41 were found. Authors conclude that this new methodological approach that they developed, after simplification necessary for routine diagnosis, may be useful in sero-diagnosis of borreliosis and will diminish the percentage of false negative results in a significant way.