Prostaglandyny w indukcji porodu – czy mamy odpowiednią substancję, dawkę i drogę podawania? Przegląd piśmiennictwa

Indukcja porodu (IOL) to procedura zmniejszająca śmiertelność i zachorowalność matki oraz noworodka w wybranych sytuacjach klinicznych. Aktualnie obserwujemy wzrost liczby wskazań do tej procedury, jednocześnie prowadzone są intensywne badania nad optymalizacją IOL pod względem czasu trwania, wyników położniczych i kosztów. Obecnie nie ma uniwersalnych standardów dotyczących optymalnego sposobu przygotowania szyjki u pacjentek w przypadku jej niedojrzałości, ale analogi prostaglandyn odgrywają niezwykle ważną rolę w tym procesie. W niniejszym artykule omawiamy fizjologiczną rolę prostaglandyn i dokonujemy przeglądu aktualnego piśmiennictwa opartego na dowodach naukowych w celu znalezienia optymalnej substancji, dawki i drogi podania w preindukcji porodu pod względem skuteczności, wyników położniczych i powikłań śródporodowych.

Induction of labour (IOL) is a procedure that reduces mortality and morbidity of the mother and the newborn in particular clinical settings. Currently the number of indications for this procedure is increasing; at the same time, intensive work is underway to optimize IOL in terms of duration, obstetric results, and costs. There are no universal standards regarding the optimal way to pre-induce patients in the case of unfavourable cervix, but prostaglandin analogues play an important role in this process. In this paper we discuss the physiological role of prostaglandins and review the current evidence-based literature on this topic, trying to find optimal substance, dose, and route of administration in pre-induction of labour in terms of effectiveness, obstetrical outcomes, and intrapartum complications.