Przegląd zastosowań Internetu w laryngologii

Telemedycyna obejmuje diagnostykę, leczenie oraz socjologiczne i psychologiczne aspekty kontaktów pacjenta z lekarzem. Pozwala na przesyłanie obrazu
i dźwięku, pomimo że lekarz znajduje się w znacznej odległości. O zastosowaniu różnych możliwości sieci
w danej specjalności decyduje przede wszystkim dostępność, praktyczność i zasadność, koszt, bezpieczeństwo oraz wymagana jakość obrazu, dźwięku i wideo.





Podobnie jak w dermatologii, w diagnostyce laryngologicznej dużą część zajmuje wizualizacja struktur, dlatego rozwój technik związanych z obrazowaniem (badania obrazowe), endoskopią oraz lokalizacją zmian (np. stereotaksja) jest duży. Sieć wydaje się również atrakcyjna dla laryngologii ze względu na wiele mało inwazyjnych badań i zabiegów.
Przykładem może być konsultacja obrazów statycznych poprzez Internet, gdzie przy dobrej jakości obrazu uzyskuje się identyczne rozpoznanie [1, 2]. Systemy takie na razie są w fazie badań, choć niewykluczone, że przynajmniej w części wejdą do praktyki klinicznej. Możliwe jest, jak w omawianym eksperymencie, proste zobrazowanie struktur odpowiednią kamerą przez lekarza ogólnego (rodzinnego) i przesłanie obrazu do konsultacji [1]. Poza tym sama fonacja może być obiektem badania przez lekarza oraz analizy komputerowej. Zatem i dźwięk w tym przypadku przesłany może być siecią [3]. Burgess i wsp. przeprowadzili bardzo ciekawe badania, w których lekarze rodzinni zostali wyposażeni w wystandaryzowane wideootoskopy i przeprowadzali rodzaj skryningu wśród pacjentów. Wyniki takiego triage’u okazały się bardzo obiecujące. Przede wszystkim zaoszczędzono bardzo dużo czasu specjalistów, którzy nie byliby w stanie objąć badaniami takiej populacji. Kolejną zaletą była przeszło 90-procentowa zgodność z następowymi badaniami w otoskopii i mikroskopii przez laryngologa [7].

Bardziej zaawansowane badania wykorzystują sieć do przesyłu w czasie rzeczywistym danych do stereotaksji. Operator może trójwymiarowo (w systemie komputerowym) lokalizować i wykonywać trudniejsze operacje na rzeczywistym pacjencie [2]. W sieci są również spotykane atlasy anatomii, w tym trójwymiarowej [5]. Innym zastosowaniem jest również dostępne poprzez Internet modelowanie ucha wewnętrznego, co pozwala na ćwiczenia oraz pomaga w doborze implantów [6]. Przykładami atlasów związanych z otorynolaryngologia są Anatomy of the Larynx (http://www.emory....


Pełna treść artykułu...