Przesłanie do numeru Przewodnika Lekarza - Diabetologia kliniczna - nowe kierunki, przeobrażenia i oceny

Zarówno epidemiczny wręcz poziom chorobowości z powodu cukrzycy i zaburzeń paracukrzycowych, jak i merytoryczny charakter problemów opieki diabetologicznej – teraźniejszej i w perspektywie nadchodzących lat – wymusza istotne zmiany w samej istocie klinicznej diabetologii.
Dotyczą one treści wewnętrznych, a więc zasobów informacji, motywacji i umiejętności lekarzy i osób z nimi współpracujących oraz treści zewnętrznych – kulturowych, organizacyjnych i ekonomicznych.
Opieka diabetologiczna ma szczególny charakter. Dotyczy nie tylko leczenia metabolicznego cukrzycy i jej powikłań. Osoby z cukrzycą mogą podlegać wielu zaburzeniom i chorobom, które zdarzają się u osób bez cukrzycy. Toczą się one w organizmie o zmienionej charakterystyce metabolicznej. Z tego względu wymagają innego prewencyjnego i leczniczego podejścia. To oznacza, że wymagają ścisłej współpracy diabetologów z lekarzami właściwie wszystkich, innych specjalności. Wymagają integracji diabetologii na poziomie specjalistów. Działalność tego rodzaju dotyczy, jak to wspomniano, całej medycyny. W odniesieniu do osób z cukrzycą, tworzy się w ten sposób specyficzna medycyna diabetologiczna.
W niniejszym numerze Przewodnika Lekarza autorzy starali się ująć postępy i przykłady z zakresu opieki diabetologicznej w taki właśnie, nowy sposób zajmując się nowymi obliczami diabetologii w zakresie organizacji, opieki, prewencyjnego ukierunkowania praktyki lekarskiej oraz integracji międzyspecjalistycznej.
Zmiany te są naszą nadzieją na bardziej skuteczne przeciwdziałanie medyczno-społecznym i ekonomicznym obciążeniom wynikającym z cukrzycy, jak i na ulepszenie jakości wyników leczenia i jakości życia osób z cukrzycą.
Mając na względzie powyższe dążenie dedykujemy ten numer Przewodnika Lekarza uczestnikom IX Zjazdu Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, którzy dążą do tego samego celu.

Redaktorzy Naukowi




Pełna treść artykułu...