Przewlekła dna guzkowa – opis przypadku

Wprowadzenie

W ostatnich latach wzrosła częstość występowania i zmienił się profil kliniczny dny moczanowej. Częściej spotyka się postać wielostawową, u kobiet rzadziej występują typowe ataki podagry. Wykazano wyższą częstość występowania dny moczanowej związanej z chorobami współistniejącymi (otyłość, nadciśnienie tętnicze, przewlekła choroba nerek) i stosowanym leczeniem (diuretyki). Dna moczanowa dotyczy ok. 1–2% osób dorosłych w krajach rozwiniętych i jest najczęstszą przyczyną zapalenia stawów u mężczyzn [1].
Ryzyko wystąpienia choroby rośnie z wiekiem [2], jednak Lopez i wsp. zaobserwowali w ostatniej dekadzie częstsze występowanie u młodszych pacjentów ciężkiej postaci dny moczanowej prowadzącej do niepełnosprawności [3]. Podstawowym warunkiem skuteczności leczenia jest edukacja chorych, która powinna dotyczyć diety i stylu życia, utrzymania prawidłowej masy ciała oraz unikania czynników mogących wywoływać napady. Aktualne zalecenia European League Against Rheumatism (EULAR) podkreślają znaczenie wczesnego wprowadzenia leczenia zmniejszającego stężenie kwasu moczowego (KM).
Postępowanie to jest zalecane zaraz po rozpoznaniu choroby u pacjentów młodszych (< 40 lat) lub z dużym stężeniem KM w surowicy (> 8,0 mg/dl, 480 μmol/l) i/lub z chorobami współistniejącymi (np. zaburzeniem czynności nerek, nadciśnieniem tętniczym, chorobą wieńcową lub niewydolnością serca) [4]. Leczenie dny moczanowej często nie jest prowadzone optymalnie. Odsetek pacjentów stosujących się do zaleceń w stopniu zadowalającym oszacowano na 46% (95% CI: 41–51) [5]. Niewłaściwie kontrolowana choroba po wielu latach może ewoluować w przewlekłą postać guzkową.

Opis przypadku

Pięćdziesięcioletni pacjent został przyjęty na oddział reumatologiczny z powodu nasilonych dolegliwości bólowych stawów w przebiegu wieloletniej dny moczanowej. Rozpoznanie dny moczanowej zostało ustalone w wieku 32 lat. Na podstawie wywiadu stwierdzono obecność schorzeń współistniejących: otyłości, nadciśnienia tętniczego, hipercholesterolemii, cukrzycy typu 2, kamicy pęcherzyka żółciowego. W leczeniu farmakologicznym dny pacjent stosował allopurynol w maksymalnej dawce 300 mg/dobę. Kilka tygodni przed przyjęciem przyjmował również kolchicynę (1,5 mg na dobę) oraz diklo­fenak w maksymalnej dobowej dawce.
W terapii nadciśnienia tętniczego i cukrzycy stosował odpowiednio perindopril i metforminę. Tydzień przed hospitalizacją wykonano zabieg chirurgiczny usunięcia guzków...


Pełna treść artykułu...