Przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych

Przewlekłe zapalenie tkanki chłonnej gardła należy do najczęstszych stanów zapalnych w praktyce lekarskiej i jest chorobą nie tylko migdałków podniebiennych, ale także stanowi punkt wyjścia powikłań i zakażeń – schorzeń odogniskowych. Jest wynikiem nawracających ostrych zapaleń migdałków podniebiennych, niemniej może rozwinąć się także przy braku ewidentnych objawów angin. Ostre zapalenia pierścienia chłonnego częściej występują u dzieci starszych i młodzieży, rzadziej w okresie zanikania tkanki chłonnej. Wśród czynników etiopatogenetycznych ostrego zapalenia migdałków wymienić należy czynniki wirusowe, które zwykle poprzedzają zakażenia bakteryjne, zakażenia bakteriami tlenowymi, beztlenowcami oraz zakażenia wielobakteryjne. Wśród infekcji bakteryjnych na szczególną uwagę zasługuje zakażenie paciorkowcem β-hemolizującym grupy A, które może być przyczyną silnych reakcji autoimmunizacyjnych, pneumokokami i gronkowcami oraz zakażenie pałeczką grypy, które prowadzi do trwałego przerostu tkanki chłonnej gardła. Przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych obejmować może nie tylko krypty migdałkowe, ale także zrąb i tkanki okołomigdałkowe. Do przerostu i przewlekłego zakażenia migdałków podniebiennych dochodzi też w konsekwencji zmniejszenia liczby komensali bakteryjnych, co powoduje wzrost liczby potencjalnych patogenów. Nabłonek krypt migdałkowych ulega metaplazji do płaskiego, obserwuje się też stopniowy rozwój tkanki włóknistej zrębu migdałków. Objawy podmiotowe przewlekłego stanu zapalnego są skąpe i mało charakterystyczne, jak cuchnięcie z ust, bóle promieniujące do ucha czy zaburzenia smaku. Z reguły w wywiadzie uzyskujemy informacje na temat nawrotowych stanów zapalnych, choć zdarza się, że rodzice nie podają w wywiadzie angin. W przedmiotowym badaniu laryngologicznym stwierdza się przekrwienie błony śluzowej gardła i zaczerwienienie łuków podniebiennych, nieustępujące pod wpływem leczenia, powierzchnia migdałków jest nierówna, ruchomość ograniczona, a przy ucisku z krypt migdałowych wydobywa się płynna, posokowata treść ropna.
Poznanie roli migdałków podniebiennych w funkcjonowaniu układu immunologicznego (nadzór nad kontaktem organizmu z patogenami i alergenami z otoczenia, produkcja limfocytów, produkcja przeciwciał) doprowadziło do bardziej ostrożneo podejmowania decyzji w sprawie kwalifikowania do tonsilektomii. Wyjątkowo usuwa się migdałki przed ukończeniem czwartego roku życia, tj. w okresie poprzedzającym wykształcenie się...


Pełna treść artykułu...