Psychospołeczne problemy zagrożenia jaskrą

Jaskra jest jedną z najczęstszych przyczyn utraty wzroku. Na chorobę tę na świecie cierpi 68 mln ludzi. Siedem milionów osób na świecie z powodu jaskry jest niewidomych. Rozwija się – jak wiele chorób – niepostrzeżenie, przez lata. Osłabia zdolność widzenia, niszczy nerw wzrokowy.






Według lekarzy, którzy wciąż jeszcze są bezradni co do jasnego sprecyzowania przyczyny choroby, jedynym ratunkiem przed nagłą utratą wzroku z powodu jaskry jest systematyczne badanie oczu. Dotyczy to zwłaszcza osób, które w rodzinie mają lub miały chorych na jaskrę, z zaburzeniami ciśnienia tętniczego, podwyższonym poziomem cholesterolu, chorych na cukrzycę i wreszcie tych, którzy ukończyli 35. rok życia.

Upowszechnianie wiedzy o zagrożeniach widzenia spowodowanych jaskrą jest podstawowym celem powstałego przed kilkoma laty Polskiego Towarzystwa Profilaktyki Jaskry. Towarzystwo zrzesza lekarzy, pacjentów, psychologów, tyflologów. Gronu tych społecznie zaangażowanych osób zależy na kształtowaniu opinii i ocen na temat zagrożeń rozwoju jaskry jako choroby społecznej. Organizowane przez towarzystwo konferencje i sympozja naukowe dla lekarzy, szkolenia dla pracowników oświaty zdrowotnej służą rozwojowi teorii i praktyki profilaktyki jaskry.

Z szacunków Polskiego Towarzystwa Profilaktyki Jaskry wynika, że możemy mieć w kraju nawet 700 tys. osób, które już straciły lub powoli tracą wzrok z powodu tego schorzenia. Natomiast zarejestrowanych w poradniach jest zaledwie 64 tys., czyli 10-krotnie mniej. W odniesieniu do ochrony zdrowia społeczeństwa jest to proporcja nie tyle zadziwiająca, co zastraszająca, dlatego celem nadrzędnym towarzystwa jest uświadamianie decydentom ogromu zjawiska, a pacjentom powagi sytuacji.
Dzięki staraniom prof. dr hab. n. med. Krystyny Czechowicz-Janickiej – prezesa Towarzystwa, powstał ministerialny program jaskrowy. Polskie Towarzystwo Profilaktyki Jaskry ogłosiło edukacyjny i profilaktyczny program (wspólnie z Ministerstwem Zdrowia) pod hasłem: Polsko nie ślepnij, którego koordynatorem była prof. K. Czechowicz-Janicka.
Program, poza medycznymi celami naukowymi, miał zapoznać społeczeństwo z zagrożeniami, jakie niesie jaskra. Przez wiele miesięcy telewizja i radio emitowały specjalnie opracowane przez członków towarzystwa audycje, programy edukacyjne, krótkie filmy informacyjne. Opracowano szeroko zakrojoną ogólnopolską...


Pełna treść artykułu...