REKOMENDACJE PREWENCJI, DIAGNOSTYKI I LECZENIA CHORÓB UKŁADU SERCOWO-NACZYNIOWEGO U OSÓB Z CUKRZYCY

Przedmowa

Choroby układu krążenia to jeden z najbardziej istotnych problemów zdrowotnych współczesnego społeczeństwa. Odpowiadają za śmierć 4 mln Europejczyków rocznie. W Polsce choroba niedokrwienna serca jest najczęstszą przyczyną zgonów wśród mężczyzn (12%) i drugą co do częstości wśród kobiet (8%). Ich znaczne rozpowszechnienie oraz wysokie koszty bezpośrednie i pośrednie powodują, że niezmiennie znajdują się one w centrum zintensyfikowanych działań medycznych w krajach rozwiniętych. Ciągle poszukiwane są optymalne formy terapii, które hamują rozwój zmian miażdżycowych, uznanych za zabójcę ludzi XXI w.

Bezpośrednią przyczyną niekorzystnych tendencji dotyczących rozpowszechnienia zespołu metabolicznego jest gwałtowny wzrost częstości występowania otyłości. W populacji Stanów Zjednoczonych powyżej 20. roku życia zespół ten dotyczy ponad 47 mln obywateli. W Polsce częstość jego występowania wynosi 20%, z niewielką przewagą u kobiet (22%) niż mężczyzn (18%) (populacja między 18. a 94. rokiem życia). Warto dodać, że liczby te nie odnoszą się do najnowszych, bardziej restrykcyjnych – przynajmniej dla Europejczyków – wytycznych rozpoznawania zespołu metabolicznego.

Wzrost rozpowszechnienia otyłości i zespołu metabolicznego w nowoczesnych społeczeństwach staje się głównym czynnikiem pojawiania się kolejnych fal epidemicznych chorych na cukrzycę typu 2. W 1994 r. liczba osób leczonych na cukrzycę na świecie wynosiła 110 mln, natomiast w 2000 r. już 171 mln (2,8% populacji ogólnej). Prognozy na 2010 r. przewidują wzrost tej liczby do 221 mln, a w 2025 r. do 333 mln (5–7,6% populacji ogólnej). Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych do 2050 r. liczba zachorowań zwiększy się o ponad 165%. W Polsce na cukrzycę typu 2 choruje ok. 2 mln osób. Liczba pacjentów z nieprawidłową glikemią na czczo lub upośledzoną tolerancją glukozy jest ok. 2-krotnie większa. Chorzy z rozpoznaną cukrzycą typu 2 znajdują się w grupie dużego ryzyka rozwoju powikłań sercowo-naczyniowych.

Osoby chore na cukrzycę zapadają częściej i wcześniej na chorobę niedokrwienną serca, częściej występują u nich incydenty sercowo-naczyniowe, a ich rokowanie jest gorsze niż w populacji bez cukrzycy. To tylko niektóre argumenty uzasadniające pilną konieczność intensyfikacji kompleksowej opieki kardiodiabetologicznej wśród chorych na cukrzycę w realnej praktyce.


redaktor naukowy i koordynator Grupy Roboczej
...


Pełna treść artykułu...