Raki skóry u chorych po przeszczepieniu narządów

Wprowadzenie. Zwiększone ryzyko występowania raków skóry w populacji chorych po przeszczepieniu narządów jest dobrze znane i udokumentowane. Raki skóry – rak płaskonabłonkowy (ang. squamous cell carcinoma – SCC) i rak podstawnokomórkowy (ang. basal cell carcinoma – BCC) – są najczęstszymi nowotworami u chorych po przeszczepieniu nerki i stanowią ponad 90% wszystkich nowotworów skóry pojawiających się w tej populacji.

Cel pracy. Określenie ryzyka zachorowania na raka skóry w polskiej populacji chorych po przeszczepieniu nerki oraz uzyskanie nowych danych klinicznych dotyczących chorych, u których pojawiają się nowotwory skóry. Ponadto celem pracy było zaproponowanie działań profilaktycznych zmierzających do zapobiegania i wczesnego wykrywania nowotworów skóry u chorych z przeszczepioną nerką.

Materiał i metodyka. Dane dotyczące częstości występowania raków skóry w grupie chorych po przeszczepieniu nerki były gromadzone i analizowane w Akademii Medycznej w Gdańsku, w Klinice Chirurgii Plastycznej i Klinice Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych. Od 1980 roku do końca 2008 roku analizę przeprowadzono dla 916 chorych ze schyłkową niewydolnością nerek, u których wykonano 1008 przeszczepień nerek. W styczniu 2009 roku pod opieką Kliniki pozostawało 704 chorych. Do badania oceniającego częstość występowania raków skóry w populacji chorych po przeszczepieniu nerki włączono łącznie 40 chorych z rakiem skóry, co stanowi 4,33% wszystkich chorych, z czego prospektywnie włączono 25 chorych (62,5%) i retrospektywnie 15 chorych (37,5%). Chorzy byli w wieku od 17 do 77 lat, a średnia wieku wynosiła 49,4 roku.

Wyniki. W badanej populacji zdiagnozowano łącznie 58 raków skóry u 40 chorych. Otrzymano współczynnik 3724,0 na 100 000 osób, co dało 204,7 razy większą częstość występowania tego nowotworu w porównaniu z populacją ogólną. Rak płaskonabłonkowy był znacznie bardziej agresywny w grupie chorych po przeszczepieniu nerki niż u chorych immunokompetentnych. Dłuższy czas rozwoju raków skóry u młodszych chorych, wynoszący około 10–12 lat od przeszczepienia, sugeruje ich powstawanie pod wpływem mutacji de novo w komórkach skóry.

Wnioski. Nasze obserwacje wskazują na konieczność zwrócenia szczególnej uwagi na chorych otrzymujących przeszczep w starszym wieku (po 50. roku życia), aby zapewnić im regularną kontrolę dermatologiczną już w krótkim czasie od przeszczepienia. Duży nacisk należy położyć na uświadamianie tych chorych co do czynników ryzyka i zalecanie działań profilaktycznych.

Introduction. Increased risk of skin cancers in patients after organ transplantation is well known and documented. Skin cancers – squamous cell carcinoma (SCC) and basal cell carcinoma (BCC) – are the most common cancers occurring in patients after renal transplantation and represent over 90% of all skin cancers observed in this population.

Objective. The aim of the study was to determine the risk of skin cancer in the Polish population of patients after renal transplantation, and to look for new clinical data on renal transplant recipients with skin cancers. The final aim of the study was to propose methods of prophylaxis in order to prevent and early detect skin cancers in renal transplant recipients.

Material and methods. Data on the incidence of skin cancers in a population of renal transplant recipients were collected and analyzed at the Medical University of Gdansk, Department of Plastic Surgery and Department of Nephrology, Transplantology and Internal Medicine. From 1980 until the end of 2008, 916 patients with end stage renal disease who underwent 1008 renal transplantations were analysed. In January 2009, under the care of the Clinic remained 704 patients. The study evaluating the incidence of skin cancers in a population of renal transplant patients included a total of 40 patients with skin cancer, which represent 4.33% of all patients, 25 patients (62.5%) were included prospectively and 15 patients (37.5 %) retrospectively. Age of patients for this group was in the range from 17 to 77 years (mean 49.4 years).

Results. In 40 patients included into the study 58 skin cancers were diagnosed. Coefficient was obtained 3724.0 per 100,000 people, which gave 204.7-fold higher incidence of skin cancer compared to general population. Squamous cell carcinoma was much more aggressive in patients after renal transplantation than in immunocompetent patients. Longer development of skin cancers in younger patients, 10-12 years after renal transplantation suggests their formation as de novo mutations in skin cells.

Conclusions. Our observations indicate the need of special care for patients receiving transplants at older age (> 50 years), to provide them regular dermatological control in a short time after renal transplantation. In this group it is necessary to pay a special attention to risk factors and recommend prophylactic methods in patient.