Realizacja wytycznych ESPEN dotyczących żywienia pozajelitowego u pacjentów z dysfunkcją przewodu pokarmowego na oddziale intensywnej terapii

Wstęp: Leczenie pacjentów na oddziale intensywnej terapii (OIT) jest wielokierunkowe, a jeden z jego elementów stanowi terapia żywieniowa.

Cel: Analiza realizacji wytycznych ESPEN dotyczących żywienia pozajelitowego u pacjentów z dysfunkcją przewodu pokarmowego leczonych na OIT.

Materiał i metody: Retrospektywna analiza 2124 recept indywidualnych worków żywieniowych zleconych 160 pacjentom Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii w Bydgoszczy od lipca 2009 do lutego 2011 r. Program żywienia ustalano indywidualnie, kierując się wytycznymi ESPEN z 2009 r. i dostosowując receptę odpowiednio do stanu klinicznego chorego oraz wyników badań dodatkowych. Analizę recept przeprowadzono w 1. dobie (d1) – n = 160, w 2. dobie (d2) – n = 139; oraz w 3. dobie i pozostałych (d3) – n = 1825. Podaż analizowano w przeliczeniu na kilogram należnej masy ciała na dobę (kg/n.m.c./dobę).

Wyniki: W d1 średnia podaż energii wynosiła 20,46 kcal/kg n.m.c./dobę, w d2 – 21,74 kcal/kg n.m.c./dobę, natomiast w d3 – 24,5 kcal/kg n.m.c./dobę. Średnia zawartość dostarczanych w preparatach aminokwasów kształtowała się w d1 na poziomie 1,01 g/kg n.m.c./dobę, w d2 – 1,06 g/kg n.m.c./dobę, w d3 – 1,26 g/kg n.m.c./dobę; glukozy w d1 – 3,11 g/kg n.m.c./dobę, w d2 – 3,23 g/kg n.m.c./dobę, w d3 – 3,55 g/kg n.m.c./dobę; a lipidów w d1 – 0,52 g/kg n.m.c./dobę, w d2 – 0,57 g/kg n.m.c./ dobę, w d3 – 0,70 g/kg n.m.c./dobę. Średnia ilość wymienionych powyżej składników różniła się w zależności od stanu pacjenta. Dotyczyło to także podaży elektrolitów. Podaż wszystkich składników w d3 była istotnie statystycznie większa niż w d2, natomiast nie stwierdzono różnic pomiędzy d1 i d2.

Wnioski: Średnie wartości składników mieszanin do żywienia pozajelitowego poddanych analizie były zgodne z wytycznymi ESPEN. Duże różnice w zakresie podaży poszczególnych składników świadczą o zróżnicowanym metabolizmie chorych i potwierdzają konieczność codziennej modyfikacji mieszaniny żywieniowej.

Introduction: Treatment of patients in intensive care units (ICUs) is complex. When planning nutritional therapy the fact of stress malnutrition and related metabolic changes have to be considered.

Aim: The aim of the study was to compare the composition of mixtures for parenteral nutrition administered to the patients of ICU with the ESPEN guidelines.

Material and methods: A retrospective analysis of 2124 prescriptions for individual nutrition bags administered to 160 patients of the Anaesthesiology and Intensive Therapy Clinic in Bydgoszcz between July 2009 and February 2010 was performed. The individual prescriptions were modified according to the patients’ clinical condition. The prescriptions were analysed for the 1st (d1), 2nd (d2) and 3rd (d3) or the other days of the patients’ stay in the ICU.

Results: On d1, average energy intake was 20.46 kcal/kg ibw/ day; on d2 – 21.74 kcal/kg ibw/day; on d3 – 24.5 kcal/kg ibw/ day. Mean values provided in the mixtures were as follows: amino acids 1.01 g/kg ibw/day on d1, on d2 – 1.06 kcal/kg ibw/day, on d3 – 1.26 kcal/kg ibw/day, glucose on d1 – 3.11 g/ kg ibw/day, on d2 –3.23 kcal/kg ibw/day, on d3 – 3.55 kcal/ kg ibw/day and lipids on d1 – 0.52 g/kg ibw/day, on d2 – 0.57 g/ kg ibw/day, on d3 – 0.70 g/kg ibw/day. Average volume of the mixture was as follows: on d1 – 1492.65 ml/day, on d2 – 1535.00 ml/day, on d3 – 1648.00 ml/day.

Conclusions: Mean values of components of parenteral nutrition mixtures were consistent with the guidelines of ESPEN. The differences in the supply of each nutritional component can be explained by variable metabolic status of the analysed patients.